การสื่อความหมายของพุทธศิลป์ร่วมสมัย: การตีความพุทธธรรมผ่านงานศิลปะดิจิทัล
คำสำคัญ:
พุทธศิลป์ร่วมสมัย, ศิลปะดิจิทัล, การตีความ, พุทธธรรม, การสื่อความหมายบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งศึกษาวิเคราะห์การสื่อความหมายของพุทธศิลป์ร่วมสมัยในรูปแบบศิลปะดิจิทัล โดยเน้นการตีความหลักพุทธธรรมที่ปรากฏผ่านผลงานศิลปะดิจิทัลของศิลปินร่วมสมัย การศึกษานี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ผ่านการวิเคราะห์ตีความผลงานศิลปะดิจิทัลที่มีเนื้อหาเกี่ยวข้องกับพุทธศาสนา ผลการศึกษาพบว่า ศิลปินร่วมสมัยได้นำเสนอการตีความหลักธรรมทางพุทธศาสนาผ่านสื่อดิจิทัลในหลากหลายรูปแบบ ทั้งการสร้างภาพเสมือนจริง การใช้เทคนิคแอนิเมชัน และการสร้างงานศิลปะแบบปฏิสัมพันธ์ โดยยังคงรักษาแก่นของหลักธรรมไว้ได้อย่างครบถ้วน แต่นำเสนอในรูปแบบที่ร่วมสมัยและเข้าถึงผู้ชมยุคดิจิทัลได้อย่างมีประสิทธิภาพ การศึกษานี้สะท้อนให้เห็นถึงพัฒนาการของพุทธศิลป์ที่ปรับตัวเข้ากับยุคสมัย และการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเป็นสื่อในการเผยแผ่พระพุทธศาสนาในสังคมร่วมสมัย
References
กาญจนา แก้วเทพ. (2562). สื่อสารมวลชน: ทฤษฎีและแนวทางการศึกษา. ภาพพิมพ์.
ธงชัย สันติวงษ์. (2561). พฤติกรรมผู้บริโภคทางการตลาด. ไทยวัฒนาพานิช.
นิตยา กาญจนะวรรณ. (2563). ภาษาไทยเพื่อการสื่อสารธุรกิจ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุนทร ณ รังษี. (2560). พฤกษศาสตร์พื้นบ้านไทย. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
อุดม รุ่งเรืองศรี. (2561). คติชนวิทยา. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.