การศึกษาภาษาในคาถาอาคมไทย: มิติทางความเชื่อและการสื่อความหมาย

ผู้แต่ง

  • มัฆวาน ภูมิเจริญ มหาวิทยาลัยเกษมบัณฑิต

คำสำคัญ:

คาถาอาคม, ภาษาศาสตร์, ความเชื่อ, การสื่อความหมาย, ภูมิปัญญาไทย

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มุ่งศึกษาวิเคราะห์ลักษณะการใช้ภาษาในคาถาอาคมไทย โดยพิจารณาในมิติความสัมพันธ์ระหว่างภาษา ความเชื่อ และการสื่อความหมายในสังคมไทย การศึกษาใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ผ่านการวิเคราะห์เอกสารและการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้รู้ด้านคาถาอาคม ผลการศึกษาพบว่า ภาษาในคาถาอาคมไทยมีลักษณะเฉพาะทั้งด้านการเลือกใช้คำ การเรียบเรียง และการผสมผสานภาษาบาลี-สันสกฤต โดยสะท้อนให้เห็นระบบความเชื่อ โลกทัศน์ และภูมิปัญญาของคนไทย นอกจากนี้ ยังพบว่าการสื่อความหมายในคาถาอาคมมีความซับซ้อน ทั้งในระดับความหมายตรงและความหมายแฝง ซึ่งเชื่อมโยงกับบริบททางสังคมและวัฒนธรรมไทย

References

กิ่งแก้ว อัตถากร. (2519). คติชนวิทยา. ศิลปาบรรณาคาร.

ธวัช ปุณโณทก. (2528). การศึกษาวรรณกรรมท้องถิ่น. โอเดียนสโตร์.

เสาวลักษณ์ อนันตศานต์. (2543). ทฤษฎีคติชนและวิธีการศึกษา. มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ศิราพร ณ ถลาง. (2548). ทฤษฎีคติชนวิทยา: วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน-นิทานพื้นบ้าน. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อุดม บัวศรี. (2525). ไสยศาสตร์กับสังคมไทย. โอเดียนสโตร์.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2023-12-01

How to Cite

ภูมิเจริญ ม. . (2023). การศึกษาภาษาในคาถาอาคมไทย: มิติทางความเชื่อและการสื่อความหมาย. วารสารภาษาและวัฒนธรรมศึกษา, 1(2), 8–15. สืบค้น จาก https://so11.tci-thaijo.org/index.php/jlcs/article/view/1675