รูปแบบการบริหารงานเชิงพุทธ:การมีส่วนร่วมขององค์การ

ผู้แต่ง

  • พระมหาชุมพล สุทสฺสี (ชุมพล ตันวัฒนเสรี) วัดหนองกระโดน จังหวัดนครปฐม
  • พระครูปฐมสุตากร (รัตนะ สิทฺธิรตโน) วัดหนองกระโดน จังหวัดนครปฐม

คำสำคัญ:

รูปแบบ, การบริหารงานเชิงพุทธ, การมีส่วนร่วมขององค์การ

บทคัดย่อ

การมีส่วนร่วมของสังคมมนุษย์ควรแสดงถึงจิตเมตตากรุณาและความรับผิดชอบต่อสังคม การพัฒนาทักษะในการใช้ชีวิตและการทำงานเป็นสิ่งสำคัญ ซึ่งการบริหารจัดการแนวพุทธสามารถนำมาใช้ในการพัฒนาองค์กรในด้านคุณภาพ คุณธรรม และความสุข การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ควรมุ่งเน้นการฝึกอบรมและการเสริมสร้างทักษะที่เหมาะสมกับกลุ่มเป้าหมาย การปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง ความสัมพันธ์เชิงโครงสร้างที่ตรวจสอบได้ และการระบุกลไกเชิงเหตุผลเป็นสิ่งสำคัญ การบริหารแบบมีส่วนร่วมได้รับความสนใจในยุคปัจจุบัน โดยการนำหลักธรรมาภิบาลมาใช้เพื่อลดความขัดแย้งในองค์กรและสร้างความผูกพันกับบุคลากร การมีส่วนร่วมหมายถึงการเปิดโอกาสให้ประชาชนร่วมรับรู้และเสนอความคิดเห็นในการตัดสินใจในปัญหาสำคัญ การใช้พุทธวิธีกับการมีส่วนร่วมของประชาชน โดยใช้หลักอปริหานิยธรรมเพื่อสร้างความสามัคคี ความร่วมมือ และความเป็นธรรม ซึ่งช่วยเสริมสร้างความผูกพันและความรับผิดชอบในชุมชน รวมทั้งลดความขัดแย้ง พระพุทธองค์ทรงเน้นให้ผู้ปกครองเป็นคนดีมีศีลธรรม การนำหลักนี้ไปใช้ช่วยแก้ปัญหาการสื่อสาร ทำให้สมาชิกทำงานร่วมกันอย่างมีความสุข สร้างความสามัคคีและความเป็นปึกแผ่นในครอบครัวและสังคม

References

กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น. (2552).คู่ มือการจัดทำแผนพัฒนาท้องถิ่น แผนยุทธศาสตร์การพัฒนา แผนพัฒนาสามปี และแผนการดำเนินงาน. กรุงเทพมหานคร: กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น.

สำนักงานคณะกรรมการกองทุนหมู่บ้านและชุมชนเมืองแห่งชาติ (2546). (สำนักงานสภาสถาบันราชภัฏและทบวงมหาวิทยาลัย.

สำนักพัฒนาระบบ รูปแบบและโครงสร้าง กรมส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่น (2567). [ออนไลน์]. แหล่งที่มา:https://www.dla.go.th/servlet/TemplateOrganizeServlet?organize=structure

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร(2560). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน. กรุงเทพมหานคร : สำนักการพิมพ์สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักงานนายกรัฐมนตรี. (2554). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11 (พ.ศ. 2555-2559). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักงานนายกรัฐมนตรี.

สัญญา สัญญาวิวัฒน์,ชาย สัญญาวิวัฒน์. (2550). การจัดการทรัพยากรมนุษย์แนวพุทธ การบริหารจัดการแนวพุทธ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร : นามมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.

รัตนะ บัวสนธ (2552). การวิจัยและพัฒนานวัตกรรมการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : คำสมัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต) (2553). ธรรมนูญชีวิต. พิมพ์ครั้งที่ 122. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์บริษัท สหธรรมิก.

พระครูสมุห์สนิทวงศ์ วุฑฺฒิวํโส (2567). 4 มาตรการบริหารความเสี่ยงขององค์กรพุทธกับการเผยแผ่ในโลกยุคผันผวน. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์. ปีที่ 9 ฉบับที่ 2

พระสมุห์นพดล อตฺถยุตฺโต (2567). ความรับผิดชอบต่อสังคมในการสร้างจิตสำนึกในการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. วารสาร เสียงธรรมจากมหายาน. ปีที่ 10 ฉบับที่ 1

พระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตฺโต) (2539). คุณธรรมสำหรับนักบริหาร. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิพุทธธรรม.

ชาญชัย อาจิณสมาจาร (2540). ศัพท์การบริหารการศึกษา. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช.

ธีรวุฒิ บุญยโสภณ และ วีระพงษ์ เฉลิมจิระรัตน์ (2534). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพมหานคร: อักษรปริทรรศน์.

ธีระพล อรุณะกสิกร และคณะ (2542). ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการสร้างระบบบริหารกิจการบ้านเมืองและสังคมที่ดี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

ธงชัย สันติวงษ์, องค์การและการบริหาร (2537). พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิช.

นิพนธ์ กินาวงศ์, หลักการบริหารการศึกษา (2543). พิษณุโลก: ภาควิชาการบริหารและพัฒนาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.

นายกนก แสนประเสริฐ (2567). หลักการบริหารงานสมัยใหม่กับหลักการบริหารงานเชิงพุทธศาสตร์ เพื่อความมั่นคงแห่งพระพุทธศาสนา. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://nsn.onab.go.th/th/content/category/detail/id/109/iid/645.

พิทยา บวรวัฒนา (2546). การบริหารเชิงบูรณาการ. นนทบุรี: สำนักงานข้าราชการพลเรือน.

มัลลิกา ต้นสอน (2544). การจัดการยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: เอกซเปอร์เน็ท จำกัด.

รุ่ง แก้วแดง (2547). โรงเรียนนิติบุคคล. กรุงเทพมหานคร: วัฒนาพานิช.

วิจารณ์ พานิช (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิสดศรีสฤษดิ์วงค์.

วิทยาลัยการพัฒนาการเมืองท้องถิ่น สถาบันพระปกเกล้า (2555). รางวัลพระปกเกล้า’ 55 (KPI Awards). พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: ธรรมดาเพรส จำกัด.

เสรี พงศ์พิศ (2552). แนวคิดแนวปฏิบัติ ยุทธศาสตร์พัฒนาท้องถิ่น. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์พลังปัญญา.

สโรช สันตะพันธุ์ นิติศาสตร์บัณฑิต (2567). พระพุทธศาสนากับหลักพื้นฐานกฎหมายมหาชน. [ออนไลน์]. แหล่งข้อมูล: http://www.panyathai.or.th/wiki/index.php.

ความรู้พระพุทธศาสนาเพื่อการพัฒนาตนเอง (2567). [ออนไลน์], แหล่งข้อมูล: https://kalyanamitra.org/th/article_detail.php?i=15410.

Bardo John W. (1982). and Hartman, John J, Urban Soclogoy : A Systematic Introduction, (U.S.A. :F.E. Peacock Publishers, Inc, (1982). pp. 70-71.

Tosi. Henry L. and Carroll. Stephen J. (1982). Management. 2nd edition. New York : John Wiley &Sons.

Stoner. A. F. & Wankel. C. (1986). Management, 3rd ed. New Delhi: Prentice – Hill Privated.

Willer. D. (1986). Scientific Sociology: Theory and Method. Englewood cliff. NJ.: PrenticeHill.

Keeves, P.J (1988). Educational research methodology, and measurement: An international handbook, (Oxford, England : Pergamon Press.

Schwirian. (1982) Bardo. I. & Hartman. J. J. Urban society: A systematic introduction. New York: F. E. Peacock.

Earwin William(1976). Participation Management: Concept, Theory. and Implementation. (Atlanta, GA: Georgia State University.

Reeder William W. (1974). Some Aspects of the Informal Social Participation of Families in New York State. Ph.D. Dissertation. Cornell University.

White, Alastair T. (1982). Why Community Participation?: A Discussion of the Argument. Go. Community Participation: Current Issue and Lessons Learned. (United Nations Children’s Fund.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-06-30

How to Cite

พระมหาชุมพล สุทสฺสี (ชุมพล ตันวัฒนเสรี), & พระครูปฐมสุตากร (รัตนะ สิทฺธิรตโน). (2024). รูปแบบการบริหารงานเชิงพุทธ:การมีส่วนร่วมขององค์การ. วารสาร นวพุทธศาสตร์, 3(1), 50–65. สืบค้น จาก https://so11.tci-thaijo.org/index.php/jMBS/article/view/1408