บทบาทของอธิกรณสมถะ 7 ในการบริหารและระงับข้อขัดแย้งในคณะสงฆ์

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทและความสำคัญของ อธิกรณสมถะ 7 ในการบริหารและระงับข้อขัดแย้งในคณะสงฆ์ เป็นหลักธรรมสำคัญในพระพุทธศาสนา ในการจัดการข้อพิพาทด้วยความเมตตาและความยุติธรรม โดยยึดหลักพระธรรมวินัยเพื่อสร้างความสงบหมู่สงฆ์ การใช้หลักธรรมมีส่วนช่วยลดความขัดแย้งจากความเห็นที่แตกต่างกัน และเสริมความสามัคคีในหมู่สงฆ์ อธิกรณสมถะ 7 ประกอบด้วย สัมมุขาวินัย การระงับข้อขัดแย้งในที่ประชุมพร้อมหน้า โดยการเจรจาและตัดสินร่วมกันอย่างเปิดเผย สติวินัย การใช้สติและปัญญาในการพิจารณาและตัดสินข้อขัดแย้งด้วยความรอบคอบ อมูฬหวินัย การตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลและหลักฐานก่อนตัดสิน เพื่อให้เกิดความชอบธรรม ปฏิญญาตกรณะ การยอมรับความผิดและการขอขมา เพื่อสร้างความสมานฉันท์และคืนดี เยภุยยสิกาวินัย การตัดสินโดยใช้เสียงข้างมากเมื่อไม่มีข้อยุติที่ชัดเจน ติณวัตถารกะ การมองข้ามข้อผิดพลาดเล็กน้อย เพื่อรักษาความสงบและความสามัคคี ตัสสปาปิยสิกา การลงโทษผู้ที่กระทำผิดโดยไม่ยอมรับความผิด เพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย ผลการศึกษา การนำหลักอธิกรณสมถะ 7 มาใช้ในการจัดการข้อขัดแย้งในคณะสงฆ์ ลดความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในหมู่คณะ ทำให้การบริหารองค์กรสงฆ์มีความเป็นระเบียบและยุติธรรมมากยิ่งขึ้น ส่งเสริมให้คณะสงฆ์สามารถดำเนินงานได้อย่างสอดคล้องกับพระธรรมวินัย อีกทั้งช่วยฟื้นฟูความเชื่อมั่นและศรัทธาของชาวบ้านที่มีต่อพระพุทธศาสนา อธิกรณสมถะ 7 เป็นแนวทางสำคัญในการจัดการความขัดแย้งและสร้างความสงบสุขในคณะสงฆ์ การนำหลักธรรมมาใช้ในการบริหารการแก้ไขปัญหาในองค์กรสงฆ์อย่างเหมาะสม เสริมสร้างความสามัคคี ความชอบธรรม และการบริหารที่ดี