การปลูกฝังคุณธรรมผ่านหลักธรรมพระพุทธศาสนาสำหรับนักเรียน
คำสำคัญ:
การปลูกฝังคุณธรรม, หลักธรรมพระพุทธศาสนา, นักเรียนบทคัดย่อ
การปลูกฝังคุณธรรมและจริยธรรมในสถานศึกษาเป็นปัจจัยสำคัญต่อการพัฒนาเยาวชนให้เป็นพลเมืองที่ดีและมีความสุขในสังคม การศึกษาไม่ควรเป็นเพียงการถ่ายทอดความรู้ แต่ต้องเสริมสร้างคุณลักษณะที่พึงประสงค์ตั้งแต่เด็กวัยเยาว์ ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สำคัญต่อการพัฒนาทางร่างกายและจิตใจ เด็กในวัยนี้ต้องการความรักและการยอมรับจากผู้ปกครองและเพื่อน การสร้างเจตคติที่ดีในตัวเด็กผ่านการอบรมจากทั้งครอบครัวและสถานศึกษาเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาทักษะทางสังคม และการแยกแยะระหว่างสิ่งถูกและผิด การบูรณาการหลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเข้าในกระบวนการเรียนการสอนสามารถช่วยแก้ไขปัญหาทางจริยธรรมที่เด็กประสบในสังคมที่มีการเปลี่ยนแปลง การส่งเสริมคุณธรรม 7 ประการ ได้แก่ ขยัน ประหยัด ซื่อสัตย์ มีวินัย สุภาพ สะอาด และสามัคคี ต้องทำควบคู่กับการพัฒนาทักษะด้านการอ่าน เขียน และคิดคำนวณ เพื่อเตรียมความพร้อมในการใช้ชีวิตในสังคมที่มีการแข่งขัน การประเมินผลการเรียนรู้ควรมีความหลากหลายและสะท้อนถึงพฤติกรรมที่แสดงถึงคุณธรรมที่ได้รับการพัฒนา และบรรยากาศในโรงเรียนต้องส่งเสริมคุณธรรม โดยต้องมีการมีส่วนร่วมจากผู้ปกครองและชุมชน การฝึกอบรมครูในการสอนคุณธรรมเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้เกิดการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ และการใช้สื่อมวลชนในการส่งเสริมคุณธรรมยังช่วยเสริมสร้างพฤติกรรมที่ดีในเด็ก การสร้างการตระหนักรู้เกี่ยวกับคุณค่าของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงและประชาธิปไตยจะส่งผลดีต่อการพัฒนาคนให้มีคุณธรรมอย่างยั่งยืน การร่วมมือระหว่างครอบครัว โรงเรียน และสถาบันศาสนาจะเป็นกุญแจสำคัญในการสร้างเยาวชนที่มีคุณธรรมและจริยธรรมที่เข้มแข็ง และสามารถเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่มีส่วนร่วมในการพัฒนาสังคมอย่างมีความรับผิดชอบ
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). 8 คุณธรรมพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2544). การพัฒนาจริยธรรม. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
บีนา กุตติพารามบิล. (2562). พัฒนาเยาวชนให้พร้อมรับมือกับอนาคตได้อย่างมั่นใจ. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://www.unicef.org/thailand/th/.
ป๋วย อึ้งภากรณ์. (2545). ทัศนะว่าด้วยการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พรพิทักษ์ เห็มบาสัตย์. (2563). แนวทางการปลูกฝังคุณธรรมและจริยธรรมในสังคมไทย. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง. ปีที่ 9 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม).
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) (2550). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 15. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จันทร์เพ็ญ.
พระมหาอนันต์ องฺกุรสิริ. (2561). คุณธรรมจริยธรรมกับการพัฒนาผู้เรียนในยุคไทยแลนด์ 4.0. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย. ปีที่ 2 ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม- สิงหาคม).
พระสมุห์ประสิทธิ์ ปสิทฺธิโก. (2560). การส่งเสริมคุณธรรมและจริยธรรมในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาพุทธบริหารการศึกษา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สมชาย รัตนทองคํา. (2550). เอกสารประกอบการสอน 475 959 การสอนทางกายภาพบำบัด. ขอนแก่น: คณะเทคนิคการแพทย์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา Office of the Royal Society. (2552). บทวิทยุรายการ “รู้ รัก ภาษาไทย”. สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). คุณธรรมพื้นฐาน 8 ประการ และภาคปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุทิน พานิชย์. (2564). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมของประชาชนเจนเนอเรชั่นวายตามแนวคิดทางสังคมวิทยา. ภาวนาสารปริทัศน์. ปีที่ 1 ฉบับที่ 1 (มกราคม- เมษายน).
สุนีย์ ภู่พันธ์. (2546). แนวคิดพื้นฐานการสร้างและการพัฒนาหลักสูตร. เชียงใหม่: โรงพิมพ์แสงศิลป์.
อมราวรรณ แสงนิล และ นพดล เจนอักษร. (2559). บทบาทการบริหารกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนกับคุณภาพนักเรียนในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 9. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร. ปีที่ 6 ฉบับที่ 2 (มกราคม - มิถุนายน).

Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.