การศึกษากระบวนการฝึกจิตตปัญญาตามแนวธุดงควัตร
คำสำคัญ:
การฝึกจิตตปัญญา, กระบวนการฝึกธุดงควัตร, ธุดงควัตรกับจิตตปัญญาบทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มี วัตถุประสงค์ ประกอบด้วย 1) เพื่อศึกษาหลักการเกี่ยวกับกระบวนการฝึกจิตตปัญญาตามแนวธุดงควัตร และ 2) เพื่อการวิเคราะห์แนวทางเกี่ยวกับกระบวนการฝึกจิตตปัญญาตามแนวธุดงควัตร การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบเชิงคุณภาพ ประกอบด้วย วิจัยเชิงเอกสาร (Documentary Research) และการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) สัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) กับกลุ่มเป้าหมาย 15 คน/รูป ผลการวิจัยพบว่า
1. การศึกษาหลักการเกี่ยวกับกระบวนการฝึกจิตตปัญญาตามแนวธุดงควัตร ผลการวิจัย พบว่า การฝึกจิตตปัญญาตามแนวธุดงควัตรของ หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต หลวงปู่ดูลย์ อตุโล และ หลวงปู่ชา สุภทฺโท เมื่อพิจารณาแล้วจากการศึกษาข้อมูล การฝึกจิตตปัญญาโดยทั่วไปว่า จิตของชาวเอเชียและชาวตะวันตก โดยพื้นฐานแล้วไม่แตกต่างกัน ซึ่งการปฎิบัติธรรมปัญญาที่แท้เกิดจากการที่เรา มีสติในทุก ๆ อิริยาบถ การฝึกปฏิบัติต้องเริ่มขึ้นทันทีที่ตื่นนอนตอนเช้า และต้องปฏิบัติ ให้ต่อเนื่อง ยึดถือธุดงควัตรด้วยจริยวัตรปฏิปทาจนได้รับการยกย่องจากผู้ศรัทธาทั้งหลายว่าเป็นพระผู้เลิศทางธุดงควัตร เข้าใจหลักสามารถรู้เห็นและเข้าใจได้ด้วยการศึกษาจิตของตนเอง และแนวทางการสร้างสัมพันธภาพกับที่เรียน
2 การวิเคราะห์แนวทางเกี่ยวกับกระบวนการฝึกจิตตปัญญาตามแนวธุดงควัตร ผลการวิจัย พบว่า 1) เข้าใจหลักการของการพัฒนาเข้าสู่มิติที่สามซึ่งเป็นอิสรภาพในระดับสูงสุดว่าเป็น การเกิดญาณหยั่งรู้จนแทงตลอดถึงความจริงของสรรพสิ่ง ว่าทั้งส่วนที่เป็นร่างกายและส่วนที่เป็นจิตใจไม่มีส่วนใดที่เป็นตัวเราหรือของเราอย่างแท้จริง จะเลือกทำสิ่งที่เหตุผลหรือปัญญาเห็นว่าถูกต้อง 2) ลักษณะการปฎิบัติธุดงค์ กับการปฎิบัติธรรม มีเป้าหมายเหมือนกัน เพื่อให้พ้นทุกข์ หลักปฏิบัติเราต้องเรียนรู้กาย เรียนรู้ใจ ความอยากเกิดจากอะไร ความอยากเกิดจากการไม่รู้ความจริงของกายของใจ 3) พระสงฆ์หรืออุบาสกอุบาสิกามีความรู้ความเข้าใจในการปฏิบัติ และ 4) เกิดเรียนรู้ถึงความสุขแม้จะมองว่าดูทุกข์ แต่เมื่ออินทรีย์ของผู้ปฏิบัติแกร่งกล้านาน ๆ ก็จะเห็นสุขคือสุขโดยการละสิ่งต่าง ๆ ได้มีผู้คนศรัทธาในพระพุทธศาสนา ก็ยังผลให้เกิดประโยชน์ต่อพระพุทธศาสนาในภาพรวม
References
กรนัท สุรพัฒน์. (2556). “กระบวนการแนวจิตตปัญญาศึกษา: การเปลี่ยนแปลงภายในตน บนเส้นทางสู่ชีวิตที่หลอมรวม”. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
จิรพร ชีวะธรรม. (2565). วิเคราะห์การพัฒนาชีวิตตามหลักที่ปรากฎในพระไตรปิฎก. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: file:///C:/Users/Lenovo/Downloads/adminpali.
จิรัฐกาล พงศ์ภคเธียร. (2550). “การวิจัยและพัฒนาจิตตปัญญาศึกษาในสถาบันอุดมศึกษาไทย”. ปริญญานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาพัฒนศึกษา. คณะครุศาสตร์: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชลลดา ทองทวี และคณะ. (2551). จิตตปัญญาพฤกษา : การสำรวจและสังเคราะห์ความรู้จิตตปัญญาศึกษาเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: โครงการวิจัยและการจัดการความรู้จิตตปัญญาศึกษา ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ประเวศ วะสี. (2550). มหาวิทยาลัยไทยกับจิตตปัญญาศึกษาและไตรยางค์แห่งการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
ปราณี อ่อนศรี. (2557). “จิตตปัญญาศึกษา: การศึกษาเพื่อการพัฒนามนุษย์ในศตวรรษที่ 21”. วารสารพยาบาลทหารบก 15. (1) (มกราคม – เมษายน)
พระธรรมโกศาจารย์. (2549). คู่มือพ้นทุกข์ ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ธรรมสภา.
พระธรรมปิฎก. (2551). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ (ชำระเพิ่มเติมช่วงที่ 1/ยุติ). พิมพ์ครั้งที่ 12. กรุงเทพมหานคร: เอส. อาร์. พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์.
_________ (2537). ลักษณะแห่งพระพุทธศาสนา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สหธรรมิกจำกัด.
พระพรหมคุณาภรณ์. (2557). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 27.กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
_________ (2552). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ บริษัท สหธรรมิก จำกัด.
พระมหาบุญไทย ปุญญมโน. (2563). การเดินทางคือส่วนหนึ่งของชีวิต. สืบค้นข้อมูลจาก https://www.cyber vanaram.net/2009-12-17-14-44-23-14/1198-2015-06-30-13-53-28.
พระราชธรรมเจติยาจารย์. (2541). ประวัติพระอาจารย์มั่น (ฉบับสมบูรณ์) และจิตใต้สำนึก. กรุงเทพมหานคร: บริษัทประชาชน.
มหามกุฏราชวิทยาลัย. (2543). มิลินทปัญหา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย.
มิตซูโอะ คเวสโก. (2555). ธุดงค์ญี่ปุ่น. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิมายา โคตรมี.
สมเด็จพระพุฒาจารย์ (2533). คัมภีร์วิสุทธิมรรค เล่ม 1 วัดมหาธาตุ จัดพิมพ์โดยเสด็จพระราชกุศลในงานออกเมรุพระราชทานเพลิงศพ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (อาจ อาสภมหาเถร). กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้ง กรุ๊ฟ.
สรยุทธ รัตนพจนารถ (มปป.). “ริเริ่มสำรวจความรู้น้อมนำมาเข้าสู่ใจใคร่ครวญประยุกต์ใช้ฏิบัติ”. การประชุมวิชาการประจำปี 2551. โครงการศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
สิริอัญญา (2549). วิมุตตะมิติมหัศจรรย์แห่งโลกภายใน. กรุงเทพมหานคร : บริษัท ธรรมนิติ เพรส จำกัด.
อัมพร จันทร์ตัน. (2550). “ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติธุดงค์กับการบรรลุธรรมในพระพุทธศาสนาเถรวาท”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Gentlediary. (2565). นิยามของการเดินทาง. สืบค้นข้อมูลจาก https://storylog.co/story/5b2fd4ab 2f12bbf32777a403.
Pknn storyteller. (2565). การเดินทาง. สืบค้นข้อมูลจาก https://storylog.co/story/56c6f- 3814e86bb 6d223eba73.
Additional Files
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.