อาคารบูรณาการกระบวนการยุติธรรม : กับการส่งเสริมการเข้าถึงความยุติธรรมของประชาชน
คำสำคัญ:
อาคารบูรณาการกระบวนการยุติธรรม, การเข้าถึงความยุติธรรมบทคัดย่อ
บทความทางวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อการศึกษา อาคารบูรณาการกระบวนการยุติธรรมเป็นแนวคิดที่มุ่งเน้นการรวมหน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการยุติธรรมไว้ในอาคารเดียวกัน เพื่อทำให้เกิดความสะดวกในการให้บริการแก่ประชาชนและรวมถึงการลดเวลาและค่าใช้จ่ายในการเดินทางของประชาชน อีกทั้งเป็นการเพิ่มประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานในกระบวนการยุติธรรมที่มีความจำเป็นต้องมีการทำงานที่สอดประสานงานกันอยู่ตลอดเวลาอย่างเป็นระบบ รวมถึงการเชื่อมโยงข้อมูลในลักษณะที่เป็นลักษณะดิจิตอลและไม่เป็นลักษณะดิจิตอลได้อย่างมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น
ผลการศึกษาพบว่า อาคารบูรณาการจะเป็นสิ่งที่เป็นประโยชน์อย่างมากต่อประชาชน เจ้าหน้าที่และประเทศ เนื่องจากเป็นการใช้พื้นที่ของราชพัสดุหรือที่ราษฎรใช้ประโยชน์ร่วมกันซึ่งมีจำนวนจำกัดได้อย่างคุ้มค่ามีประโยชน์สูงสุดในการสร้างอาคารบูรณาการขึ้น ประหยัดงบประมาณในการก่อสร้าง ตลอดประหยัดงบประมาณในการดำเนินการดูแลสถานที่ การรักษาความปลอดภัยและการบริหารจัดการอาคารบูรณาการในมิติต่าง ๆ ให้เกิดประโยชน์และอำนวยความสะดวกกับทุกฝ่าย
ผู้เขียนมีข้อเสนอแนะ ดังนี้ แนวคิดอาคารบูรณาการในกระบวนการยุติธรรมควรนำมาใช้ในปัจจุบันสำหรับจังหวัดที่หน่วยงานในกระบวนการยุติธรรมยังเป็นอาคารเช่าเอกชนหรือยังไม่มีอาคารหรือพื้นที่ของตนเอง อีกทั้งสามารถนำแนวทางดังกล่าวมาประยุกต์ใช้ในบางจังหวัดที่หน่วยงานในกระบวนการยุติธรรมมีอาคารถาวรอยู่แล้ว และเปิดพื้นที่ให้หน่วยงานในกระบวนการยุติธรรมอื่นที่ไม่มีอาคารสำนักงานถาวรมาใช้พื้นที่ในอาคารร่วมกัน เพื่อประโยชน์ในการให้บริการประชาชนที่เป็นการบริการแบบเบ็ดเสร็จของหน่วยงานในกระบวนการยุติธรรมในอาคารเดียวกันต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กวีพงษ์ เลิศวัชรา และ จิติมา ทองอุไร. (2551). โครงการพัฒนารูปแบบแนวทางก่อสร้างและการบริหารจัดการบูรณาการของหน่วยงานในกระบวนการยุติธรรม ส่วนภูมิภาค (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
คณะกรรมการพัฒนาการบริหารงานยุติธรรมแห่งชาติ. (2549). การประชุมคณะกรรมการพัฒนาการบริหารงานยุติธรรมแห่งชาติ. สำนักงานกิจการยุติธรรม.
คณะอนุกรรมการการจัดตั้งหน่วยงานกระบวนการยุติธรรมในภูมิภาค. (2547). การประชุมคณะอนุกรรม การการจัดตั้งหน่วยงานกระบวนการยุติธรรมในภูมิภาค. สำนักงานกิจการยุติธรรม.
ธีระ สินเดชารักษ์ และคณะ. (2562). การศึกษาสภาพปัญหา สาเหตุ และบริบทต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการยุติธรรมไทย (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยและให้คำปรึกษาแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ประพิณ นุชเปี่ยม. (2564). การเข้าถึงความยุติธรรมและหลักธรรมาภิบาล. คณะนิติศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
แผนแม่บทการบริหารงานยุติธรรมแห่งชาติ ฉบับที่ 4 พ.ศ. 2566 - 2569. (7 เมษายน 2566) ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 140 ตอนพิเศษ 83 ง หน้า 22.
แผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศกระบวนการยุติธรรม ฉบับที่ 4 พ.ศ. 2566 - 2570. (15 ธันวาคม 2567) ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 141 ตอนพิเศษ 348 ง หน้า 24.
พระราชบัญญัติกำหนดระยะเวลาดำเนินงานในกระบวนการยุติธรรม พ.ศ. 2565 (25 ตุลาคม 2565) ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอน 66 ก หน้า 1-5.
พระราชบัญญัติพัฒนาการบริหารงานยุติธรรมแห่งชาติ พ.ศ.2549. (15 มกราคม 2549). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 123 ตอน 26 ก หน้า 6-14.
พันธุ์ทิพย์ นวานุช และ พวงผกา มุ่งดี. (2567). มาตรการทางกฎหมายเพื่อนำไปสู่ความเท่าเทียมในการเข้าถึงความยุติธรรมตามเป้าหมายที่ 16 การพัฒนาที่ยั่งยืนขององค์กรสหประชาชาติ. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 10(1), 134-143.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (6 เมษายน 2560) ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 134 ตอน 40 ก หน้า 1-90.
สำนักนโยบายและยุทธศาสตร์ สำนักงานปลัดกระทรวงยุติธรรม. (2557). การประเมินผลโครงการอาคารบูรณาการกระทรวงยุติธรรม. กรุงเทพฯ. พี พริ้นมาร์ท.
อธิป จันทนโรจน์. (2561). อุปสรรคในการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรทางแพ่ง. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 28(1), 31-44.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร