Leaders of the Future: Developing Management Strategies in the Digital Era
Keywords:
Leadership, Digital Age, FutureAbstract
This study aims to examine and analyze the role of leadership in the digital age, characterized by rapid changes driven by technology and innovation that impact organizational operations and decision-making processes. Particularly, it focuses on the response to the continuously evolving demands of consumers. The research conducts a literature review related to leadership in a digital context to identify the necessary skills and attributes for leaders in this era. The findings reveal that effective leaders in the digital age must possess skills in utilizing information technology, fostering innovation, and engaging team members to enhance work efficiency and respond swiftly to market changes. Furthermore, the study demonstrates that the development of appropriate leadership capabilities contributes to the resilience of organizations and their competitive advantage. This research is significant in establishing guidelines for developing leaders in the digital age, preparing them and their organizations to face challenges arising from technological advancements and consumer demands in the future, especially in a context where market competition is increasingly fierce and complex.
Downloads
References
กาญจน์ติมา เกษมสวัสดิ์. (2564). ปัจจัยภาวะผู้นำแบบยั่งยืนที่ผลต่อความพึงพอใจและความสำเร็จขององค์การที่รับรู้ได้ของพนักงานในอุตสาหกรรมผลิตและส่งออกผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์สัญชาติไต้หวันแห่งหนึ่ง. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหิดล.
กรณัฏฐ์ ตาแปง. (2562). บทบาทภาวะผู้นำทางการศึกษาของผู้บริหารยุคดิจิทัล. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยพะเยา.
ชุติรัตน์ กาญจนธนชัย. (2562). ตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำดิจิตอลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
ธนกร จันทะนาม. (2563). การศึกษาภาวะผู้นำในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา ในสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ประเวศน์ มหารัตน์สกุล. (2550). การจัดการทรัพยากรมนุษย์มุ่งสู่อนาคต. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์พิมพ์ตะวัน.
พนิดา ไชยแก้ว. (2559). อิทธิพลภาวะผู้นำของ generation Y ต่อความสำเร็จทางธุรกิจ: กรณีศึกษา ผู้ประกอบการกลุ่ม generation Y ในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พิศสุภา ปัจฉิมสวัสดิ์. (2552). การวิเคราะห์ปัจจัยภาวะผู้นำของหัวหน้าภาควิชาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลองค์การของภาควิชาในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รุจาภรณ์ ลักษณะดี. (2565). ภาวะผู้นำการดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในสหวิทยาเขตบ้านบึง 1 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเกริก.
อุษณีย์ มงคลพิทักษ์สุข. (2556). ภาวะผู้นำเต็มขอบเขตของปลัดอบต.กับประสิทธิผลขององค์การ: การวิเคราะห์จำแนกพหุ. วารสารร่มพฤกษ์, 31(2), 19 - 48.
Atthirawong, W., et al. (2020). Identifying factors influencing visionary leadership: An empirical evidence from Thai manufacturing industry. International Journal of Organizational Leadership, 10(1), Winter 2021, pp. 39.
Ash, R. C., & Persall, J. M. (2007). The principal as chief learning officer. National Association of Secondary School Principals, 7(84), 15 - 22.
Avery, G. C., & Bergsteiner, H. (2010). Honeybees and locusts: The business case for sustainable leadership. Sydney: Allen & Unwin.
Belasco, J. A., & Stayer, R. C. (1993). Flight of the buffalo: Soaring to excellence, learning to let employees lead. New York: Warner Books, Inc.
Flanagan, L., & Jacobsen, M. (2003). Technology leadership for twenty-first century principal. Journal of Educational Administration, 41, 124-142.
Hatch, W. F. (2010). Asia’s flying geese: How regionalization shapes Japan. Ithaca: Cornell University Press.
Kerdtip, C. (2006). Development model of education technology leadership for school administrators under the office of basic education commission in southern Thailand. Doctoral Dissertation. Thailand: Songkla University.
Nak Ai, N. (2006). The factors of e-leadership characteristics and factors affecting e-leadership effectiveness for basic education principals. Doctoral Dissertation. Bangkok: Srinakharinwirot University.
Oslon, M. (1991). Lessons from geese. Retrieved April 28, 2024, from http://ucanr.edu/sites/SFIT/files/191209.pdf
Richardson, R. J., & Thayer, S. K. (1993). The charisma factor: How to develop your natural leadership ability. Prentice Hall.
Samad, S. (2012). The influence of innovation and transformational leadership on organizational performance. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 57, 486-493.
Stodd, J. (2014). The social leadership handbook. United Kingdom: Sea Salt Publishing.
Stodd, J. (2016). 10 reasons for social leadership. Retrieved April 28, 2024, from Julian Stodd’s Learning Blog: https://julianstodd.wordpress.com/2016/07/09/10-reasons
Valeria, E., Bernd, M., Mateus, G., Holger, K., & Henrique, R. (2020). Characteristics and skills of leadership in the context of industry 4.0. 17th Global Conference on Sustainable Manufacturing. doi: 10.1016/j.promfg.2020.02.167
Wheatley, M. J. (1999). Leadership and the new science: Discovering order in a chaotic world. San Francisco: Berrett-Koehler.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
