การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้ในสถานศึกษา และแนวทางและปัจจัยสู่ความสำเร็จ

บทคัดย่อ

ในบริบทของการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ สังคม และเทคโนโลยีอย่างรวดเร็ว สถานศึกษาจำเป็นต้องปรับตัวให้สามารถดำรงอยู่และพัฒนาได้อย่างยั่งยืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อระบบการศึกษาไทยยังคงประสบปัญหาด้านคุณภาพการเรียนรู้ของผู้เรียน ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษา และข้อจำกัดด้านประสิทธิภาพการบริหารจัดการภายในองค์กร บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์แนวคิดและทฤษฎีขององค์การแห่งการเรียนรู้จากนักวิชาการสำคัญ ได้แก่ Stata, Senge, Marquardt และ Garvin รวมถึงการสังเคราะห์ลักษณะของสถานศึกษาแห่งการเรียนรู้ในบริบทของประเทศไทย โดยมุ่งเน้นการเสนอแนวทางการพัฒนาและปัจจัยสู่ความสำเร็จที่เหมาะสมกับบริบทของสถานศึกษาไทย ทั้งในด้านภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ วัฒนธรรมองค์กร การบริหารจัดการความรู้ การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ การสร้างวิสัยทัศน์ร่วม และการพัฒนาศักยภาพบุคลากรอย่างต่อเนื่อง บทความชี้ให้เห็นว่า การส่งเสริมให้สถานศึกษาเป็นองค์การแห่งการเรียนรู้เป็นกลไกสำคัญในการยกระดับคุณภาพการศึกษา เนื่องจากองค์กรที่เรียนรู้ได้จะสามารถตอบสนองต่อความเปลี่ยนแปลง เรียนรู้จากประสบการณ์ และพัฒนาองค์ความรู้ใหม่เพื่อขับเคลื่อนสู่เป้าหมายของการจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21 ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งนี้ การพัฒนาองค์กรทางการศึกษาให้เป็นองค์การแห่งการเรียนรู้จะต้องได้รับการสนับสนุนจากทั้งผู้นำทางการศึกษา นโยบายระดับชาติ และการมีส่วนร่วมของบุคลากรในองค์กร เพื่อเสริมสร้างการเรียนรู้ร่วมกันและนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเชิงระบบอย่างแท้จริง อันจะส่งผลให้สถานศึกษามีความสามารถในการพัฒนาอย่างต่อเนื่องและยั่งยืนในระยะยาว