ผู้นำแห่งอนาคต: การพัฒนาแนวทางการบริหารในยุคดิจิทัล
คำสำคัญ:
ผู้นำ, ยุคดิจิทัล, อนาคตบทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบและวิเคราะห์บทบาทของภาวะผู้นำในยุคดิจิทัล ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วจากเทคโนโลยีและนวัตกรรมที่ส่งผลกระทบต่อการทำงานและการตัดสินใจในองค์กร โดยเฉพาะอย่างยิ่งการตอบสนองต่อความต้องการของผู้บริโภคที่เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง การศึกษานี้ได้ทำการทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับภาวะผู้นำในบริบทดิจิทัล เพื่อระบุทักษะและคุณลักษณะที่จำเป็นสำหรับผู้นำในยุคนี้ ผลการศึกษาพบว่าผู้นำที่มีประสิทธิภาพในยุคดิจิทัลต้องมีทักษะในการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ การสร้างนวัตกรรม และการมีส่วนร่วมของทีมงาน เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานและการตอบสนองต่อความเปลี่ยนแปลงในตลาดอย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าการพัฒนาภาวะผู้นำที่เหมาะสมจะช่วยเสริมสร้างความยืดหยุ่นขององค์กรและความสามารถในการแข่งขัน โดยการศึกษานี้มีความสำคัญต่อการสร้างแนวทางการพัฒนาผู้นำในยุคดิจิทัล เพื่อเตรียมความพร้อมให้แก่ผู้นำและองค์กรในการเผชิญกับความท้าทายที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีและความต้องการของผู้บริโภคในอนาคต โดยเฉพาะในบริบทที่การแข่งขันในตลาดมีความรุนแรงและซับซ้อนมากยิ่งขึ้น
References
กาญจน์ติมา เกษมสวัสดิ์. (2564). ปัจจัยภาวะผู้นำแบบยั่งยืนที่ผลต่อความพึงพอใจและความสำเร็จขององค์การที่รับรู้ได้ของพนักงานในอุตสาหกรรมผลิตและส่งออกผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์สัญชาติไต้หวันแห่งหนึ่ง. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหิดล.
กรณัฏฐ์ ตาแปง. (2562). บทบาทภาวะผู้นำทางการศึกษาของผู้บริหารยุคดิจิทัล. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยพะเยา.
ชุติรัตน์ กาญจนธนชัย. (2562). ตัวบ่งชี้ภาวะผู้นำดิจิตอลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
ธนกร จันทะนาม. (2563). การศึกษาภาวะผู้นำในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา ในสังกัดสำนักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 2. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ประเวศน์ มหารัตน์สกุล. (2550). การจัดการทรัพยากรมนุษย์มุ่งสู่อนาคต. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์พิมพ์ตะวัน.
พนิดา ไชยแก้ว. (2559). อิทธิพลภาวะผู้นำของ generation Y ต่อความสำเร็จทางธุรกิจ: กรณีศึกษา ผู้ประกอบการกลุ่ม generation Y ในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พิศสุภา ปัจฉิมสวัสดิ์. (2552). การวิเคราะห์ปัจจัยภาวะผู้นำของหัวหน้าภาควิชาที่ส่งผลต่อประสิทธิผลองค์การของภาควิชาในสถาบันอุดมศึกษาเอกชน. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รุจาภรณ์ ลักษณะดี. (2565). ภาวะผู้นำการดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาในสหวิทยาเขตบ้านบึง 1 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชลบุรี เขต 1. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาบริหารการศึกษา. มหาวิทยาลัยเกริก.
อุษณีย์ มงคลพิทักษ์สุข. (2556). ภาวะผู้นำเต็มขอบเขตของปลัดอบต.กับประสิทธิผลขององค์การ: การวิเคราะห์จำแนกพหุ. วารสารร่มพฤกษ์, 31(2), 19 - 48.
Atthirawong, W., et al. (2020). Identifying factors influencing visionary leadership: An empirical evidence from Thai manufacturing industry. International Journal of Organizational Leadership, 10(1), Winter 2021, pp. 39.
Ash, R. C., & Persall, J. M. (2007). The principal as chief learning officer. National Association of Secondary School Principals, 7(84), 15 - 22.
Avery, G. C., & Bergsteiner, H. (2010). Honeybees and locusts: The business case for sustainable leadership. Sydney: Allen & Unwin.
Belasco, J. A., & Stayer, R. C. (1993). Flight of the buffalo: Soaring to excellence, learning to let employees lead. New York: Warner Books, Inc.
Flanagan, L., & Jacobsen, M. (2003). Technology leadership for twenty-first century principal. Journal of Educational Administration, 41, 124-142.
Hatch, W. F. (2010). Asia’s flying geese: How regionalization shapes Japan. Ithaca: Cornell University Press.
Kerdtip, C. (2006). Development model of education technology leadership for school administrators under the office of basic education commission in southern Thailand. Doctoral Dissertation. Thailand: Songkla University.
Nak Ai, N. (2006). The factors of e-leadership characteristics and factors affecting e-leadership effectiveness for basic education principals. Doctoral Dissertation. Bangkok: Srinakharinwirot University.
Oslon, M. (1991). Lessons from geese. Retrieved April 28, 2024, from http://ucanr.edu/sites/SFIT/files/191209.pdf
Richardson, R. J., & Thayer, S. K. (1993). The charisma factor: How to develop your natural leadership ability. Prentice Hall.
Samad, S. (2012). The influence of innovation and transformational leadership on organizational performance. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 57, 486-493.
Stodd, J. (2014). The social leadership handbook. United Kingdom: Sea Salt Publishing.
Stodd, J. (2016). 10 reasons for social leadership. Retrieved April 28, 2024, from Julian Stodd’s Learning Blog: https://julianstodd.wordpress.com/2016/07/09/10-reasons
Valeria, E., Bernd, M., Mateus, G., Holger, K., & Henrique, R. (2020). Characteristics and skills of leadership in the context of industry 4.0. 17th Global Conference on Sustainable Manufacturing. doi: 10.1016/j.promfg.2020.02.167
Wheatley, M. J. (1999). Leadership and the new science: Discovering order in a chaotic world. San Francisco: Berrett-Koehler.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
