การศึกษาประเพณีการแห่ผีตาโขน: การปรับตัวในยุคการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม
คำสำคัญ:
ผีตาโขน, การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม, การปรับตัวทางวัฒนธรรม, ประเพณีท้องถิ่น, มรดกวัฒนธรรมบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งศึกษาการปรับตัวของประเพณีการแห่ผีตาโขนในบริบทของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยเฉพาะในพื้นที่อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดและสืบทอดประเพณีนี้มาอย่างยาวนาน ผลการศึกษาพบว่า ประเพณีผีตาโขนได้มีการปรับตัวในหลายด้านเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ทั้งในแง่ของรูปแบบการจัดงาน การผลิตหน้ากากและเครื่องแต่งกาย ตลอดจนการสร้างกิจกรรมเสริมเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยว อย่างไรก็ตาม ชุมชนยังคงพยายามรักษาแก่นแท้ของพิธีกรรมและความเชื่อดั้งเดิมไว้ ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม
References
เกรียงไกร เกิดศิริ. (2551). การจัดการมรดกทางวัฒนธรรมในบริบทของการท่องเที่ยว. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. (2549). วิถีไทย: การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม. อมรินทร์.
ธีระพงษ์ แก้วหาวงษ์. (2553). กระบวนการเสริมสร้างชุมชนเข้มแข็ง. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ศิราพร ณ ถลาง. (2552). ทฤษฎีคติชนวิทยา: วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน-นิทานพื้นบ้าน. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุเทพ สุนทรเภสัช. (2548). มานุษยวิทยากับการศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมในสังคมไทย. เมืองโบราณ.