การศึกษาประเพณีการแห่ผีตาโขน: การปรับตัวในยุคการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม

ผู้แต่ง

  • สุริยา ช่างทองคำ สำนักงานปลัดกระทรวงวัฒนธรรม

คำสำคัญ:

ผีตาโขน, การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม, การปรับตัวทางวัฒนธรรม, ประเพณีท้องถิ่น, มรดกวัฒนธรรม

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มุ่งศึกษาการปรับตัวของประเพณีการแห่ผีตาโขนในบริบทของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม โดยเฉพาะในพื้นที่อำเภอด่านซ้าย จังหวัดเลย ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดและสืบทอดประเพณีนี้มาอย่างยาวนาน ผลการศึกษาพบว่า ประเพณีผีตาโขนได้มีการปรับตัวในหลายด้านเพื่อรองรับการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ทั้งในแง่ของรูปแบบการจัดงาน การผลิตหน้ากากและเครื่องแต่งกาย ตลอดจนการสร้างกิจกรรมเสริมเพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยว อย่างไรก็ตาม ชุมชนยังคงพยายามรักษาแก่นแท้ของพิธีกรรมและความเชื่อดั้งเดิมไว้ ท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม

References

เกรียงไกร เกิดศิริ. (2551). การจัดการมรดกทางวัฒนธรรมในบริบทของการท่องเที่ยว. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. (2549). วิถีไทย: การท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม. อมรินทร์.

ธีระพงษ์ แก้วหาวงษ์. (2553). กระบวนการเสริมสร้างชุมชนเข้มแข็ง. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ศิราพร ณ ถลาง. (2552). ทฤษฎีคติชนวิทยา: วิธีวิทยาในการวิเคราะห์ตำนาน-นิทานพื้นบ้าน. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุเทพ สุนทรเภสัช. (2548). มานุษยวิทยากับการศึกษาความเชื่อและพิธีกรรมในสังคมไทย. เมืองโบราณ.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2025-02-17

How to Cite

ช่างทองคำ ส. (2025). การศึกษาประเพณีการแห่ผีตาโขน: การปรับตัวในยุคการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. วารสารภาษาและวัฒนธรรมศึกษา, 3(2), 1–9. สืบค้น จาก https://so11.tci-thaijo.org/index.php/jlcs/article/view/1680