โครงการรัตนโมเดล : การพัฒนาชุมชนด้วยวิถีพุทธ

ผู้แต่ง

  • พระมหาสมัย สมโย (ไกรประโคน) วัดป่าพระเจ้า จังหวัดสุพรรณบุรี
  • พระครูโสภณปฐมาภรณ์ (ทวี สิรินฺธโร) วัดไร่ขิง พระอารามหลวง จังหวัดนครปฐม

คำสำคัญ:

การพัฒนา, ชุมชน, วิถีพุทธ, รัตนโมเดล

บทคัดย่อ

บทความนี้ศึกษาการพัฒนาชุมชนด้วยวิถีพุทธโดยเฉพาะผ่านการประยุกต์ใช้ รัตนโมเดล อันเป็นแนวทางที่ใช้ “ไตรสรณคมน์” หรือ “รัตนะทั้งสาม” ได้แก่ พุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ และสังฆรัตนะ มาเป็นกลไกในการขับเคลื่อนชุมชนให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีและมั่นคงในคุณธรรม โดยมี วัดเป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ และ พระสงฆ์ เป็นผู้นำทางจิตวิญญาณและวัฒนธรรมในการเชื่อมระหว่างบ้าน วัด โรงเรียน และชุมชน (บวร). พุทธรัตนะทำหน้าที่เป็นต้นแบบแห่งความดี ธรรมรัตนะเป็นหลักในการส่งเสริมศีลธรรมและเศรษฐกิจพอเพียง ส่วนสังฆรัตนะคือพลังการรวมกลุ่มและการประสานความร่วมมือในสังคม. กิจกรรมต่าง ๆ เช่น การฝึกสมาธิ การอบรมคุณธรรม การอนุรักษ์วัฒนธรรม และการใช้เทคโนโลยีเผยแผ่ธรรมะออนไลน์ เป็นการแปลงหลักธรรมให้เข้ากับบริบทยุคดิจิทัล ทำให้เยาวชนสามารถเข้าถึงธรรมะและมีส่วนร่วมในการพัฒนาชุมชน. ผลการศึกษาพบว่า รัตนโมเดล ช่วยลดความเหลื่อมล้ำ สร้างความสมานฉันท์ และเสริมสร้างจิตสำนึกทางศีลธรรมในระดับบุคคล ครอบครัว และสังคม ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างวิถีพุทธทั่วไปกับรัตนโมเดล คือ รัตนโมเดลเป็นแนวปฏิบัติเชิงโครงสร้างที่ใช้ “พุทธ ธรรม สังฆะ” อย่างเป็นระบบในการแก้ปัญหาและพัฒนาชุมชน ไม่ใช่เพียงการใช้หลักธรรมโดยทั่วไป แต่เป็นการออกแบบเชิงกลยุทธ์เพื่อการเปลี่ยนแปลง

References

ฑิตยา สุวรรณชฏ. (2517). สังคมวิทยา. กรุงเทพมหานคร: สำนักวิจัยสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูธรรมธรนิเทศ อภิญาโณ และ พระครูสุนทรเจติยาภิวัฒน์. (2561). บทบาทของวัดในการเสริมสร้างให้เกิดสันติสุขในชุมชน. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, ปีที่ 4 ฉบับพิเศษ (มกราคม-มิถุนายน).

พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมโกศาจารย์ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2549). พุทธวิธีบริหาร. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2530). สถาบันสงฆ์กับสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์การศาสนา.

พระศรีสิทธิวิเทศ (ธวัชชัย รสเลิศ) และ พระมหามิตร ฐิตปญฺโญ. (2563). วิวัฒนาการวัดในพระพุทธศาสนา. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, ปีที่ 7 ฉบับที่ 3 (กรกฎาคม–กันยายน).

รัตนโมเดล. โครงการพัฒนาแหล่งการเรียนรู้ทางพระพุทธศาสนา. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: https://rattanamodel.blogspot.com/p/rattnamodel.html [9 มกราคม 2568].

สนธยา พลศรี. (2545). กระบวนการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร: ไทยวัฒนาพานิชย์.

สุรชัย จงจิตงาม. (2564). วัดในสมัยพุทธกาล. วารสารปณิธาน, ปีที่ 17 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน).

วิทยา เชียงกูล. (2527). การพัฒนาเศรษฐกิจสังคมไทย: บทวิเคราะห์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ฉับแกระ.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2025-06-30

How to Cite

สมโย (ไกรประโคน) พ., & (ทวี สิรินฺธโร) พ. . (2025). โครงการรัตนโมเดล : การพัฒนาชุมชนด้วยวิถีพุทธ. วารสาร นวพุทธศาสตร์, 4(1), 41–54. สืบค้น จาก https://so11.tci-thaijo.org/index.php/jMBS/article/view/1657