การเรียนรู้ศิลปวัฒนธรรมชุมชนและท้องถิ่น กรณีศึกษา ประเพณีชักพระตักบาตรเทโว จังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

           ประเพณีชักพระหรือลากพระของชาวจังหวัดสงขลานั้นเกิดขึ้นมานานตั้งแต่สมัยศรีวิชัยตามจดหมายเหตุของภิกษุจี้อิง ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความงดงามของศิลปะ ประเพณี และวัฒนธรรมอันดีงามของชาวบ้านที่ยึดถือ ปฏิบัติสืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบัน อีกทั้งยังสะท้อนให้เห็นถึงความศรัทธาเลื่อมใสของพุทธศาสนิกชน และภูมิปัญญาเชิงท้องถิ่นได้อีกด้วย    

          บทความวิชาการนี้ ผู้เขียนจะนำเสนอสภาพปัจจุบันของแหล่งเรียนรู้ทางศิลปวัฒนธรรมของประเพณีชักพระตักบาตรเทโว จังหวัดสงขลา แบ่งเป็น 3 องค์ประกอบดังนี้ 1) ด้านวัตถุประสงค์ 2) ด้านแหล่งการเรียนรู้ทางศิลปวัฒนธรรม และ 3) ด้านกิจกรรมการเรียนรู้ทางศิลปวัฒนธรรม ผลลัพธ์จากอดีตจนถึงปัจจุบันผ่านการสร้างสรรค์ สะสม และสร้างต้นทุนใหม่ทางวัฒนธรรม พัฒนาสังคมให้เกิดคุณประโยชน์ต่อชาติทางด้านเศรษฐกิจ อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ให้ก้าวทันต่อความเปลี่ยนแปลงและแสดงความเป็นตัวตนในด้านศิลปวัฒนธรรม ประเพณีชักพระจึงเป็นการสืบทอดวัฒนธรรมและวิถีชีวิตของคนในชุมชนที่มีความเชื่อมโยงกับพุทธศาสนา การจัดพิธีชักพระจึงไม่เพียงแต่เป็นกิจกรรมที่ให้ความบันเทิงแก่ประชาชน แต่ยังเป็นการแสดงออกถึงความเคารพและศรัทธาต่อพระพุทธศาสนา รวมถึงการส่งเสริมความสามัคคีในชุมชนและการปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวันของจังหวัดสงขลาตลอดไป โดยองค์ความรู้จากบทความนี้จะส่งผลให้พุทธศาสนิกชนชาวสงขลา ผู้ที่สนใจ หรือชาวพุทธในประเทศไทยทั่วไปได้ทราบถึงคุณค่าของศิลปวัฒนธรรมในประเพณีชักพระตักบาตรเทโว จังหวัดสงขลา ทำให้เกิดความประทับใจในมรดกทางวัฒนธรรมที่ได้พบ อีกทั้งยังเป็นฐานการเรียนรู้นอกห้องเรียนร่วมกันระหว่างบ้าน วัด โรงเรียน (บวร) และชุมชนที่จะส่งเสริมให้เกิดการเห็นคุณค่าซึ่งจะพัฒนาไปเป็นการรวมพลังในการสืบสานอนุรักษ์ต่อไป