มาตรการทางกฎหมายในการเยียวยาผู้เสียหายจากการกระทำทางปกครอง โดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย
คำสำคัญ:
การกระทำทางปกครอง, การเยียวยา, ผู้เสียหายบทคัดย่อ
การกระทำทางปกครองโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย เป็นปัญหาที่กระทบสิทธิของประชาชนโดยตรง เนื่องจากเป็นการใช้อำนาจรัฐที่ไม่ถูกต้องและอาจสร้างความเสียหายแก่บุคคลหรือองค์กรเอกชน ดังนั้น มาตรการทางกฎหมายในการเยียวยาผู้เสียหายจึงมีความสำคัญต่อการคุ้มครองสิทธิและเสริมสร้างหลัก นิติธรรม การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อ (1) วิเคราะห์มาตรการทางกฎหมายที่มีอยู่ในปัจจุบันสำหรับการเยียวยาผู้เสียหายจากการกระทำทางปกครองที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย (2) แนวทางและกลไกการเยียวยาในต่างประเทศเพื่อนำมาเปรียบเทียบ และ (3) เสนอแนวทางปรับปรุงกฎหมายและกระบวนการเยียวยาให้เหมาะสมกับบริบทของประเทศไทย เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพ ผู้ศึกษาได้ใช้วิธีการศึกษาเชิงเอกสาร โดยอาศัยการค้นคว้าข้อมูลจากเอกสารที่เป็นภาษาไทย รวมทั้งหาข้อมูลทางเว็ปไซด์ที่สามารถเข้าถึงง่ายและเป็นเหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือ อันเป็นข้อมูลที่เป็นประโยชน์ต่องานวิจัย ตลอดจนศึกษาหนังสือ ตำรา เอกสารคำสอน งานวิจัย รายงานการศึกษา วิทยานิพนธ์ บทความทางวิชาการ บทความวิจัย ทั้งที่เป็นหนังสือ และสื่ออิเล็กทรอนิกส์
ผลการศึกษาพบว่า แม้กฎหมายไทยจะมีมาตรการเยียวยาผู้เสียหายจากการกระทำทางปกครอง อาทิ การเพิกถอนคำสั่งทางปกครอง การขอคุ้มครองชั่วคราว หรือการเรียกร้องค่าสินไหมทดแทนตามพระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539 แต่กระบวนการดังกล่าวยังมีข้อจำกัดหลายประการ ได้แก่ ขั้นตอนที่ซับซ้อน ระยะเวลาการพิจารณาที่ยาวนาน และการกำหนดหลักเกณฑ์ค่าสินไหมทดแทนที่ไม่ชัดเจนเมื่อเทียบกับมาตรฐานสากล ในขณะที่ประเทศคู่เปรียบเทียบมีระบบการเยียวยาที่รวดเร็วและยืดหยุ่นกว่า
ผู้ศึกษาจึงมีข้อเสนอแนะ ดังนี้ ควรปรับปรุงกฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องให้มีความชัดเจนและเป็นระบบ เช่น การกำหนดหลักเกณฑ์การชดใช้ค่าสินไหมทดแทนที่เหมาะสม การเพิ่มมาตรการเยียวยาทางเลือก เช่น การไกล่เกลี่ยหรือการชดเชยโดยตรงจากหน่วยงานรัฐ และการพัฒนากระบวนการคุ้มครองชั่วคราวให้รวดเร็วขึ้น นอกจากนี้ ควรเสริมสร้างความรู้และความตระหนักแก่เจ้าหน้าที่รัฐเกี่ยวกับความรับผิดชอบทางปกครองเพื่อลดการละเมิดสิทธิของประชาชน ดังนั้น บทความนี้มุ่งศึกษามาตรการทางกฎหมายที่มีอยู่ในประเทศไทยเพื่อเยียวยาผู้เสียหายจากการกระทำทางปกครองโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย โดยศึกษาจากเอกสารทางวิชาการ กฎหมาย และระเบียบที่เกี่ยวข้อง และศึกษาจากกฎหมายของต่างประเทศ เพื่อเสนอแนวทางปรับปรุงกฎหมายและเสนอแนะมาตรการทางกฎหมายในการเยียวยาผู้เสียหายจากการกระทำทางปกครองโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย
เอกสารอ้างอิง
กลุ่มพัฒนาภาคีเครือข่าย สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 9 นครราชสีมา. สรุปสาระสำคัญ พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน 2025, จาก https://odpc9. ddc.moph.go.th/DPC5/60-conclude-low5.pdf
ณัฐ รักษาผล. (ม.ป.ป.). ปัญหากฎหมายการใช้สิทธิของผู้เสียหายจากการกระทำละเมิดของเจ้าหน้าที่. วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธนพล ปัญญาสาร. (2560). การเยียวยาความเสียหายแก่เจ้าหน้าที่ของรัฐจากการลงโทษทางวินัยร้ายแรง โดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย: ศึกษากรณีสำนักงานตำรวจแห่งชาติ. วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ธนพล ปัญญาสาร. (2561). การเยียวยาความเสียหายแก่ข้าราชการตำรวจผู้ถูกลงโทษทางวินัยร้ายแรง โดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 10(3).
นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2547). ความหมายของการกระทำทางปกครอง. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน 2025, จาก http://www.public-law.net/publaw/view.aspx?id=580
พรชัย มนัสศิริเพ็ญ. (2565). ศาลปกครองกับการคุ้มครองหลักนิติธรรม. รายงานการอบรม หลักสูตรนิติธรรมเพื่อประชาธิปไตย รุ่นที่ 10 วิทยาลัยศาลรัฐธรรมนูญ สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.
พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539
พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542
พระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ. 2539
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560
สำนักงานทนายความคดีปกครอง ทนายความคดีปกครอง. เงื่อนไขการเป็นผู้เดือดร้อนหรือเสียหายหรืออาจจะเดือดร้อนหรือเสียหายในคดีปกครอง. สืบค้นเมื่อ 10 มิถุนายน 2025, จาก https://prue klaw.com/
สุชาวฎี แสนคำ. (2563). คดีปกครองเกี่ยวกับความรับผิดอย่างอื่นตามกฎหมายไทย. วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการบริหารงานยุติธรรม

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร