วิถีชีวิตชาวไทยพุทธที่มีเชื้อสายกลันตันมาเลเซียภายใต้บริบทวัฒนธรรมพหุนิยมในจังหวัดนราธิวาส ประเทศไทย
คำสำคัญ:
ชาวไทยพุทธ, วิถีชีวิต, พหุวัฒนธรรม, เชื้อสายมาเลเซียบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ สำรวจวิถีชีวิตของชุมชนไทยพุทธเชื้อสายมาเลเซียภายใต้บริบทกรอบแนวคิดวัฒนธรรมพหุนิยมในในจังหวัดนราธิวาสของประเทศไทย การศึกษานี้ใช้วิธีการเชิงคุณภาพ ได้แก่ การสัมภาษณ์เชิงลึก การสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ และการสนทนากลุ่ม จากนั้นจึงทำการวิเคราะห์เนื้อหาและเชิงพรรณนาข้อมูล โดยอาศัยการอธิบายผลการศึกษาของวิถีชีวิตของชุมชนไทยพุทธเชื้อสายมาเลเซียภายใต้กรอบวัฒนธรรม เศรษฐกิจและสังคมวิทยา
ผลการศึกษาพบว่า ความรุนแรงที่เกิดขึ้นทำให้เกิดความหวาดกลัวและความสงสัยในหมู่ชาวพุทธว่าเหตุใดความรุนแรงจึงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง และรัฐไม่สามารถจัดการได้ อย่างไรก็ตาม ชาวพุทธเชื้อสายมาเลเซียได้มีการปรับตัวทั้งในด้านการใช้ชีวิตและเศรษฐกิจ เพื่อให้สามารถอยู่ได้อย่างมีความสุขและปลอดภัยภายใต้สถานการณ์ความรุนแรง รัฐบาลไทยใช้แนวคิดเรื่องพหุนิยมเป็นกลไกในการจัดการกับข้อขัดแย้งและประเด็นความรุนแรง อย่างไรก็ตาม รัฐบาลไทยควรให้ความสำคัญกับโอกาสที่เท่าเทียมกันสำหรับทุกคนโดยไม่มีการเลือกปฏิบัติ
References
Aryuwatthana, T. (1991). Thai in Malaysia. Bangkok: Bannakij.
Laeheem, K. & Promsaka Na Sakolnakorn, T. (2020). Muslim youth’s way of life in the three southern border provinces of Thailand. Psychology and Education, 5(9), 1594-1597.
Piyasiripant, N. (2018). Multicultural communities in the midst of nationalism discourse in deep south of Thailand. The National Defence College of Thailand Journal, 60(2), 59-72.
Phongphan, W, Tepsing, P. & Boonprakarn, K. (2018). Affecting factors enforcement strengthening of Siamese Buddhist monks of Thai cultural identity in Kelantan State of Malaysia. INTHANINTHAKSIN Journal 13 (2): 177-207.
Promsaka Na Sakolnakorn, T. (2017). Government management and policy recommendation for conflict resolution in the deep south of Thailand. The Global Studies Journal, 10(3), 53-67.
Promsaka Na Sakolnakorn, T. (2019). Guidelines for operation development of government agencies focused on the problems of young Thai Muslims in the three southern border provinces of Thailand. Kasetsart Journal of Social Sciences, 40(3), 711-717.
Promsaka Na Sakolnakorn, T., Tepsing, P., Luengalongkot, P., Naipinit, A., Charernvong, C., Sonchai, A., Kitjarak, T., Tritose, S., & Dhiravisit, A. (2020). Human settlement and Thai cultural conservation of Siamese community in Kelantan, Malaysia. Solid State Technology, 63(2s), 6054-6064.
Promsaka Na Sakolnakorn, T. & Chandaeng, A. (2014). The characteristics of Buddhist communities in violent situations in the lower south of Thailand: A short case study. Asian Social Science, 10(13), 184-190.
Promsaka Na Sakolnakorn, T. & Tepsing, P. (2013). The Problems and management strategy of local convenience stores for business survival in violent situations in lower-south Thailand. Asian Social Science, 9(11), 300-307.
Promsaka Na Sakolnakorn, T., Sungkharat, U., & Tepsing, P. (2013). Problems and adjustments of convenience store entrepreneurs in three southern border province in Thailand. NIDA Development Journal, 53(3), 82-103.
Sathayanurak, A. (2018). Various views of covering the blind points “Multiculturalism” solve problem southern border. from https://www.thairath.co.th/content/1251922
Suwanabubpa, P. (2016). Buddhism and coexistence between most people and minority groups in Thai society. Nakornpathom: Institute of Human Rights and Peace Studies, Mahidol University.
Tanod, P., Pitaktepsombat, P., Srisomsap, P., & Jitpiromsri, S. (2018). The role enhancement of monk and the conflict problem in the three southern borders. Graduate School Journal Chiang Rai Rajabhat University, 11(2), 29-38.
Tuansiri, E. & Koma, A. (2019). The fragile relationships between Buddhists and Muslims in Thai society. Journal of Islamic Studies, 10(2), 14-26.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร
