การประยุกต์ใช้หลักธรรมาภิบาลในการบริหารท้องถิ่น: กรณีศึกษาความสำเร็จ ในการพัฒนาพื้นที่เชิงนวัตกรรม

ผู้แต่ง

  • ปรินทร ศิริเอี้ยวพิกูล นักวิชาการอิสระ

คำสำคัญ:

ธรรมาภิบาล, การบริหารท้องถิ่น, นวัตกรรมเชิงพื้นที่

บทคัดย่อ

บทความนี้มุ่งศึกษาการประยุกต์ใช้หลักธรรมาภิบาลในการบริหารท้องถิ่นของไทยที่นำไปสู่การพัฒนาพื้นที่เชิงนวัตกรรม โดยวิเคราะห์กรณีศึกษาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ประสบความสำเร็จในการนำหลักธรรมาภิบาลมาใช้ในการบริหารงานจนเกิดนวัตกรรมเชิงพื้นที่ นำเสนอปัจจัยสนับสนุนสำคัญ จำนวน 6 ด้าน ซึ่งประกอบด้วย หลักนิติธรรม หลักคุณธรรม หลักความโปร่งใส หลักการมีส่วนร่วม หลักความรับผิดชอบ และหลักความคุ้มค่า ผลการศึกษาพบว่า การบริหารท้องถิ่นที่ยึดหลักธรรมาภิบาลอย่างเคร่งครัดนำไปสู่การพัฒนานวัตกรรมในการบริหารจัดการ การให้บริการสาธารณะ และการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในพื้นที่ นอกจากนี้ ยังพบปัจจัยสนับสนุนที่สำคัญ ได้แก่ ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลง การมีส่วนร่วมของภาคประชาชน การสร้างเครือข่ายความร่วมมือในระดับพื้นที่ และการนำเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้ในการบริหารงาน ตอกย้ำถึงความสำคัญของการบริหารท้องถิ่นตามหลักธรรมาภิบาลที่เป็นรากฐานสำคัญของการพัฒนาพื้นที่เชิงนวัตกรรมอย่างยั่งยืน

Downloads

Download data is not yet available.

เอกสารอ้างอิง

โกวิทย์ พวงงาม. (2563). การปกครองท้องถิ่นไทย: หลักการและมิติใหม่ในอนาคต (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2562). การปกครองท้องถิ่นกับการบริหารจัดการท้องถิ่น: อดีต ปัจจุบัน และอนาคต. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.

นครินทร์ เมฆไตรรัตน์. (2564). ทิศทางการกระจายอำนาจและการปกครองท้องถิ่นไทยในอนาคต. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 19(1), 5-24.

บุษบง ชัยเจริญวัฒนะ และบุญมี ลี้. (2562). ตัวชี้วัดธรรมาภิบาล. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.

ปธาน สุวรรณมงคล. (2563). การบริหารงานภาครัฐกับการสร้างธรรมาภิบาล. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

พีรสิทธิ์ คำนวณศิลป์. (2563). การพัฒนาเมืองและนวัตกรรมการบริหารท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลนครขอนแก่น. วารสารการเมืองการปกครอง, 10(2), 23-42.

ไพโรจน์ ภัทรนรากุล. (2564). การประยุกต์ใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการส่งเสริมธรรมาภิบาลของหน่วยงานภาครัฐไทย. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 61(1), 142-167.

วิโรจน์ ฤทธิ์ฤาชัย. (2564). ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงกับการส่งเสริมธรรมาภิบาลในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, 13(2), 145-162.

วีระศักดิ์ เครือเทพ. (2564). การบริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: แนวคิดและมุมมองร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศุภสวัสดิ์ ชัชวาลย์. (2564). เทศบาลนครขอนแก่นกับการพัฒนาเมืองอัจฉริยะ: บทเรียนจากความสำเร็จของท้องถิ่นไทย. วารสารสังคมศาสตร์, 51(1), 117-136.

สถาบันพระปกเกล้า. (2563). รายงานผลการศึกษาธรรมาภิบาลในองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นของประเทศไทย. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.

สมคิด เลิศไพฑูรย์. (2562). กฎหมายการปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา.

สุวิทย์ วงศ์รุจิราวาณิชย์. (2565). นวัตกรรมการจัดการสิ่งแวดล้อมท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลปริก จังหวัดสงขลา. วารสารการจัดการสิ่งแวดล้อม, 18(1), 78-94.

อรทัย ก๊กผล. (2564). การส่งเสริมการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหารท้องถิ่น: กรณีศึกษาองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์, 12(2), 159-178.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์. (2563). แนวทางการพัฒนาจังหวัดน่านตามหลักธรรมาภิบาลและการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 8(2), 123-140.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

08/29/2025

รูปแบบการอ้างอิง

ศิริเอี้ยวพิกูล ป. (2025). การประยุกต์ใช้หลักธรรมาภิบาลในการบริหารท้องถิ่น: กรณีศึกษาความสำเร็จ ในการพัฒนาพื้นที่เชิงนวัตกรรม. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการศึกษา, 3(2), 157–172. สืบค้น จาก https://so11.tci-thaijo.org/index.php/IAEM/article/view/1811

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ (Academic Articles)