วิเคราะห์การใช้ภาษาในการตั้งฉายาพระสงฆ์ไทย: นัยทางสังคมและวัฒนธรรม
คำสำคัญ:
การตั้งฉายา, พระสงฆ์, ภาษา, สังคม, วัฒนธรรมบทคัดย่อ
การตั้งฉายาพระสงฆ์ในวัฒนธรรมไทยเป็นปรากฏการณ์ทางภาษาที่สะท้อนถึงความเชื่อและคุณค่าของสังคม งานวิจัยนี้มุ่งวิเคราะห์การใช้ภาษาในการตั้งฉายาพระสงฆ์ในเชิงสังคมและวัฒนธรรม โดยใช้วิธีการวิเคราะห์เชิงคุณภาพจากแหล่งข้อมูลทางประวัติศาสตร์และร่วมสมัย ผลการศึกษาชี้ให้เห็นว่าฉายาที่ใช้ในการตั้งพระสงฆ์มีโครงสร้างและความหมายที่สัมพันธ์กับสถานะทางสังคม บทบาทในศาสนา และภาพลักษณ์ในชุมชน บทความนี้จะช่วยเพิ่มพูนความเข้าใจในมิติทางภาษาศาสตร์และวัฒนธรรมของการตั้งฉายาพระสงฆ์ไทย
References
เมืองจริต และแสง. (2550). พิธีกรรมในภูมิภา. กรุงเทพบัณญา.
ภาพรกรฮีล เมษสิรินธ์. (2546). ภาษาและวัฒนธรรม. กรุงเทพมหาวิทยาลัย.
Duranti, A. (1997). Linguistic Anthropology. Cambridge University Press.
Geertz, C. (1973). The Interpretation of Cultures. Basic Books.
Halliday, M. A. K. (1978). Language as Social Semiotic: The Social Interpretation of Language and Meaning. Edward Arnold.
Anderson, B. (1983). Imagined Communities: Reflections on the Origin and Spread of Nationalism. Verso.
