Human Wishes for Heavenly Prosperity
Main Article Content
Abstract
This academic paper proposes to present the Human Wishes for Heaven entering as the Buddha’s words in Itthasutta said ‘heavenly happiness which is ever pleasurable, satisfactory found no in this world’. The birth of deities was called as Opapātikayoni who contains divine figure, ever young, appeared as Devaputta and Devadhita, living with indescribable happiness in heaven. There are 6 realms of heaven; 1) Cātūmmāhārājikā deva, 2) Tāvatingsa deva, 3) Yāmā deva, 4) Tusita deva, 5) Nimmānarati deva, 6) Paranimmitavasavatti deva. Above from these, there will be higher other realms or Brahma deities, detached from sensual pleasure which is divided into 2 realms; 1) 16 Rūpabrahma types who still maintain forms, and 2) Arūpabrahma who are formless, divided into 4 class; (1) Ākāsānañcāyatana Brahma, (2) Viññāñcāyatana Brahma, (3) Ākiñcaññāyatana Brahma, (4) Nevasaññāyatana Brahma. Those who wished to be born in the said reals of heaven after death or as Opapātika who will be born as ever young, perfect figure immediately, must follow moral codes or sila strictly, surely enter into one among the said heavens after death as they wished.
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร นวังคสัตถุสาสน์ปริทรรศน์ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร นวังคสัตถุสาสน์ปริทรรศน์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร นวังคสัตถุสาสน์ปริทรรศน์หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสาร นวังคสัตถุสาสน์ปริทรรศน์ก่อนเท่านั้น
References
กรมพระจันทรบุรีนฤนาถ, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ. ปทานุกรม บาลี ไทย อังกฤษ สันสกฤต. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย, 2537.
จำลอง สารพัดนึก. พจนานุกรม บาลี-ไทย. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: เรืองปัญญา, 2548.
ป. หลงสมบุญ (ประยุทธ์ หลงสมบุญ). พจนานุกรม มคธ-ไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: เรืองปัญญา, 2540.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 21. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ผลิธัมม์, 2556.
พระพรหมโมลี (วิลาศ าณวโร ป.ธ.9). ภูมิวิลาสินี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ดอกหญ้า, 2537.
. โลกทีปนี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ดอกหญ้า, 2545.
พระมหาสมจินต์ สมฺมาปญฺโ (วันจันทร์). “นรกและสวรรค์ในพระพุทธศาสนาเถรวาท”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2534.
พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 4.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2528.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. อรรถกถาภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาอฏฺฐกถา. กรุงเทพมหานคร:
โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2534.
. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2539.
ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น, 2542.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. ธรรมวิภาค ปริจเฉทที่ 2. พิมพ์ครั้งที่ 38.กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย, 2537.