กลวิธีและการสื่อภาษาของพระพุทธศาสนานิกายเซน

Main Article Content

แม่ชีศรินรัตน์ ชิตะธรรมสิทธิ์

บทคัดย่อ

บทความเรื่องนี้มุ่งวิเคราะห์กลวิธีและการสื่อภาษาของพระพุทธศาสนานิกายเซน มี เป้าหมายเพื่อสละการยึดติดในคัมภีร์ คำสอนหรือการติดยึดในตัวบุคคลรวมทั้งอาจารย์ของตนเอง โดย เน้นจากการฝึกฝน คิดไตร่ตรองด้วยตนเอง ในขณะเดียวกันพระพุทธศาสนานิกายเซน เห็นว่าการใช้ ภาษาเป็นสิ่งกีดขวาง กำแพงกั้นไม่ให้รู้แจ้งความจริงและทำให้แยกสิ่งต่าง ๆ ออกเป็นสองส่วนหรือทวินิยม ซึ่งอาจเป็นการลดทอนหรือทำลายความจริงไปด้วย และยังทำให้ละเลยต่อการเฝ้าดูจิตใจของตน พระพุทธศาสนานิกายเซน จึงอยากให้พิจารณาถึงสิ่งต่าง ๆ ดั่งที่มันเป็นหรือเรียกว่า “ตถตา” จนกระทั่งเข้าใจสิ่งทั้งหลายต่างเป็นอยู่ ดำรงอยู่และดำเนินไปอย่างว่างเปล่า คือว่างจากการยึดติดภาวะตัวตนที่เป็นภาพเงาที่เกิดจากความคิดซึ่งมีพื้นฐานจากความหลงหรืออวิชชา

Article Details

How to Cite
ชิตะธรรมสิทธิ์ แ. (2024). กลวิธีและการสื่อภาษาของพระพุทธศาสนานิกายเซน. วารสาร นวังคสัตถุสาสน์ปริทรรศน์, 1(2), 1–14. สืบค้น จาก https://so11.tci-thaijo.org/index.php/NVKS/article/view/1085
บท
บทความวิชาการ

References

จูดิธ แบล็คสโตน และซอแรน โจสิโพวิค. เซนสําหรับผู้เริ่ม(ต้น)เซน ฉบับการ์ตูน. แปลโดย โกมุที ปวัตนา. กรุงเทพมหานคร: เจริญวิทย์การพิมพ์, 2532.

พระครูปริยัติคณานุรักษ์ (พงษสันติ์ ศรีสมงาม). “การศึกษาเปรียบเทียบบารมีในพระพุทธศาสนา

เถรวาทและมหายาน”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2552.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). พุทธวิธีในการสอน. พิมพ์ครั้งที่ 18. กรุงเทพมหานคร: บริษัท พิมพ์สวย จํากัด, 2556.

พระพรหมบัณฑิต. พระไตรปิฎกฉบับสากล วิถีธรรมจากพุทธปัญญา. พระนครศรีอยุธยา:

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2561.

พระมหาสมบูรณ์ วุฑฺฒิกโร. ภาษากับการตีความในพระพุทธศาสนา. [ออนไลน์]. แหล่งที่มา: http://www.mcu.ac.th/site/articlecontent_desc.php?article_id=&co&articlegroup_id=906 [5 มีนาคม 2564].

พระศรีคัมภีรญาณ. พุทธปรัชญา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2556.

พุทธทาสภิกขุ. สูตรเว่ยหล่าง. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สหธรรมิก จํากัด, 2543.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2539.

วินทร์ เลียววาริณ. มังกรเซน. กรุงเทพมหานคร: ไทยยูเนียน กราฟฟิกส์, 2552.

สมภาร พรมทา. กวีนิพนธ์เรียวกัน. กรุงเทพมหานคร: บริษัท สารมวลชน จำกัด, 2534.

_________. พุทธศาสนานิกายเซน การศึกษาเชิงวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2546.

_________. พุทธศาสนามหายาน นิกายหลัก. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2540.

สุมาลี มหณรงค์ชัย. พุทธศาสนามหายาน ฉบับปรับปรุงแก้ไข. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: สํานักพิมพ์สยาม, 2550.

อภิชัย โพธิ์ประสิทธิ์ศาสตร์. พระพุทธศาสนามหายาน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย, 2539.