การบริหารการท่องเที่ยวแบบบูรณาการในจังหวัดสมุทรสาคร

ผู้แต่ง

  • ภูวดล แซ่วู มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
  • สถิตย์ นิยมญาติ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
  • กมลพร กัลยาณมิตร มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี
  • ทัศนีย์ ลักขณาภิชนชัช มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี

คำสำคัญ:

การบริหาร, การท่องเที่ยว, การบูรณาการ, จังหวัดสมุทรสาคร

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์สภาพการบริหารการท่องเที่ยวแบบบูรณาการในจังหวัดสมุทรสาคร
2) ศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการบริหารการท่องเที่ยวแบบบูรณาการในจังหวัดสมุทรสาคร และ 3) เสนอแนะแนวทางใน
การบริหารการท่องเที่ยวแบบบูรณาการในจังหวัดสมุทรสาคร เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้บริหาร
ส่วนราชการ 4 คน ผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 3 คน ผู้ประกอบธุรกิจการท่องเที่ยวและผู้แทนกลุ่มธุรกิจต่าง ๆ 7 คน ผู้นำชุมชน 2 คน ปราชญ์ชาวบ้าน 2 คน  และชาวบ้านในพื้นที่ 2 คน โดยใช้วิธีการคัดเลือกแบบเจาะจง  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสัมภาษณ์ ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การสรุปความแบบพรรณนา

            ผลการวิจัยพบว่า (1) สภาพการบริหารการท่องเที่ยวแบบบูรณาการในจังหวัดสมุทรสาคร มีนโยบายการท่องเที่ยวที่ชัดเจนและมีการวางแผนเชิงบูรณาการอย่างเป็นระบบ แต่การประสานงานระหว่างหน่วยงานภาครัฐ เอกชน และชุมชนยังต้องพัฒนาให้ดีขึ้น ชุมชนมีบทบาทสำคัญในการวางแผนและจัดการการท่องเที่ยว โดยมีการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน นอกจากนี้ การพัฒนาผลิตภัณฑ์ท่องเที่ยวโดยเฉพาะอาหารทะเลและกิจกรรมส่งเสริมการท่องเที่ยวมีความสำคัญต่อเศรษฐกิจท้องถิ่น การตลาดและการประชาสัมพันธ์มีการใช้สื่อออนไลน์และสร้างเครือข่ายเพิ่มจำนวนนักท่องเที่ยว บุคลากรได้รับการการพัฒนาให้มีทักษะและความรู้ในการให้บริการและการจัดการท่องเที่ยว (2) ปัญหาและอุปสรรคในการบริหารการท่องเที่ยวแบบบูรณาการในจังหวัดสมุทรสาคร พบว่าปัญหาหลัก ๆ ที่ส่งผลกระทบต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวคือ การขาดแคลนบุคลากร
ที่มีทักษะ ขาดความร่วมมือระหว่างภาครัฐและชุมชน ขาดแคลนงบประมาณ การตลาดไม่เหมาะสม และปัญหาทางสิ่งแวดล้อมและการจัดการขยะที่ยังไม่ได้รับการแก้ไข และ (3) แนวทางในการบริหารการท่องเที่ยวแบบบูรณาการนั้นมี 3 หลัก ได้แก่
การพัฒนาคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวและโครงสร้างพื้นฐาน การสร้างความร่วมมือระหว่างภาครัฐ เอกชน และชุมชนในรูปแบบ “ไตรภาคี” ใช้ทรัพยากรท้องถิ่นอย่างยั่งยืนเพื่อสร้างรายได้ให้กับชุมชน

เอกสารอ้างอิง

กชนิภา อินทสุวรรณ์. (2564). รูปแบบประสิทธิผลการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยการบูรณาการหลักพุทธธรรมของจังหวัดสมุทรสาคร. (ปริญญานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระนครศรีอยุธยา.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2565). การจัดการการท่องเที่ยว. ค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2567 จากhttp://www.saradd.

com/index.php?option=com_content&view=article&id=218:tourism- element&catid=25:the-project&

Itemid-72.

จิตราภรณ์ เถรวัตร. (2565). แผนยุทธศาสตร์เพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์แบบบูรณาการอย่างยั่งยืนในจังหวัดสุพรรณบุรี ประเทศไทย. ปริญญานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต : มหาวิทยาลัยพะเยา.

ฉัตรชญา ศรีบุรี. (2561). การบริหารจัดการเชิงบูรณาการเพื่อป้องกันการกระทำผิดซ้ำของผู้ต้องขังคดียาเสพติด กรณีศึกษา: เรือนจำจังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์ระดับมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

ตรียากานต์ พรมคำ. (2565). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนภายใต้แนวคิดการจัดการแบบร่วมมือกัน: กรณีศึกษาอุทยาน แห่งชาติภูหินร่องกล้าและชุมชนบ้านร่องกล้า อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ระดับมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ทัศนีย์ ปิยะเจริญเดช. (2564). รูปแบบการพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวบนพื้นที่เศรษฐกิจพิเศษในจังหวัดสงขลา. ปริญญานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

เทพิน ใคร้วานิช. (2566). แผนยุทธศาสตร์เพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์แบบบูรณาการอย่างยั่งยืนในกรุงเทพมหานคร ประเทศไทย และโครงการนำร่องในชุมชนสุนทรศิริ เขตห้วยขวาง. ปริญญานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต) : มหาวิทยาลัยพะเยา.

ธิดารัตน์ สืบญาติ. (2566). กลไกการบริหารจัดการการท่องเที่ยวชุมชนเชิงสร้างสรรค์: ปัญหาและแนวทางแก้ไข. วารสาร รามคำแหง ฉบับบัณฑิตวิทยาลัย, 6(2), 15-30.

นฤมล เกษมสุข. (2560). ททท.ดัน “ท่องเที่ยว 4.0” เคลื่อนเศรษฐกิจ. ค้นเมื่อ 26 เมษายน 2567, จาก https://www.

bangkok biznews.com/business/756663.

นารีลักษณ์ ศิริวรรณ. (2567). การพัฒนาการท่องเที่ยวเมืองรอง. วิจัยปริทัศน์ฉบับเดือนเมษายน 2567 กลุ่มงานวิจัยและพัฒนา สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร, 25(เมษายน 2567), 1-12.

นิตยา เทพนิมิตร และเสรี วงษ์มณฑา. (2564). แนวทางการส่งเสริมศักยภาพการท่องเที่ยวจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารการ บริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 275-286.

ประจวบ จันทร์หมื่น. (2565). การบูรณาการแผนการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์สังคมและวัฒนธรรม ในพื้นที่ลุ่มน้ำโขงไทย-ลาว จังหวัด นครพนมถึงจังหวัดอุบลราชธานีและแขวงคำม่วนถึงแขวงจำปาสัก. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย นครพนม, 12(1), 82-95.

ปวีณา ขำพัด และพยอม ธรรมบุตร. (2564). แนวทางเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวแบบบูรณาการอย่างยั่งยืนของจังหวัดพิษณุโลก ประเทศไทย. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 11(1), 187-199.

พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการบริหารงานเชิงพื้นที่แบบบูรณาการ พ.ศ. 2565. (2565, 19 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนที่ 51 ก. 21-48.

พระอธิการภูวไนย จับใจนาย และพลวัฒ ประพัฒน์ทอง. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของการจัดการการท่องเที่ยวเชิง ศาสนาและวัฒนธรรม กรณีศึกษาวัดหิรัญญาวาส ตำบลเกาะช้าง อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย. เชียงราย: สำนักวิชา ศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง.

พัทธนันท์ ตลาดทรัพย์. (2566). การบริหารราชการแบบบูรณาการในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชียงคาน. วารสารรามคำแหง ฉบับ รัฐประศาสนศาสตร์, 6(2), 64-97.

เริงศักดิ์ แก้วเพ็ชร. (2566). การศึกษาอัตลักษณ์การจัดการการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมแบบบูรณาการของชุมชนในอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(5), 446-457.

ศุภานันท์ ผลศิริ. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษาตำบลไทรทอง อำเภอคลองหาด จังหวัดสระแก้ว. วารสารโครงการทวิปริญญาทางรัฐประศาสนศาสตร์และบริหารธุรกิจ. 1-11.

ศุศราภรณ์ แต่งตั้งลำ. (2563). ผลกระทบจากการเดินทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศในจังหวัดสมุทรสาคร. HUSO Journal of Humanities and SocialSciences, 4(2), 49-63.

สมบัติ นามบุรี. (2562). นวัตกรรมและการบริหารจัดการ, วารสารวิจัยวิชาการมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต, 2(2), 121-134.

สาลินี ทิพย์เพ็ง, กุลดารา เพียรเจริญ และสุชาติ อินกล่ำ. (2565). การพัฒนาเศรษฐกิจการท่องเที่ยวลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลาสู่การ เป็นเมืองเป้าหมายทางการท่องเที่ยวแบบบูรณาการอย่างยั่งยืน. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 17(61), 36-45.

สโรธร ล้อมกำปัง. (2564). แนวทางการพัฒนาและส่งเสริมศักยภาพการท่องเที่ยว จังหวัดนครนายก. วารสารศิลปศาสตร์ มทร.ธัญบุรี, 2(1), 83-94.

สำนักงานจังหวัดสมุทรสาคร. (2566). บรรยายสรุปจังหวัดสมุทรสาคร. ค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2567, จาก https://www.

samutsakhon.go.th/_new/files/com_news_devpro1/2023-02_d2eb329e2082486.pdf

สำนักงานจังหวัดสมุทรสาคร. (2566). แผนพัฒนาจังหวัด 5 ปี พ.ศ. 2566-2570 ฉบับทบทวน ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. สมุทรสาคร: สำนักงานจังหวัดสมุทรสาคร.

องค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรสาคร. (2565). แผนส่งเสริมการท่องเที่ยวองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรสาคร ประจำปี พ.ศ. 2565- 2570. สืบค้นเมื่อ 20 พฤษภาคม 2567, จาก http://samutsakhonpao.go.th/WEB%20NEW/travelplan65-70.pdf

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-12-10

รูปแบบการอ้างอิง

แซ่วู ภ. . ., นิยมญาติ ส. ., กัลยาณมิตร ก. ., & ลักขณาภิชนชัช ท. . . (2025). การบริหารการท่องเที่ยวแบบบูรณาการในจังหวัดสมุทรสาคร. วารสารพุทธศาสน์สังคมร่วมสมัย, 4(2). สืบค้น จาก https://so11.tci-thaijo.org/index.php/JCBS/article/view/3039

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย