INTEGRATED TOURISM MANAGEMENT IN SAMUT SAKHON PROVINCE

Authors

  • Puwadon Saewu Bangkokthonburi University
  • Satit Niyomyaht Bangkokthonburi University
  • Kamolporn Kalyanamitra Bangkokthonburi University
  • Tassanee Lakkanapichonchat Bangkokthonburi University

Keywords:

Integrated, Tourism Management, Samut Sakhon Province

Abstract

This research objectives were (1) to analyze the integrated tourism management in Samut Sakhon Province, (2) to study the problems and obstacles in integrated tourism management in Samut Sakhon Province, and (3) to propose guidelines for integrated tourism management in Samut Sakhon Province. The research was qualitative. The key informants were 4 government executives, 3 local government executives, 7 tourism business operators and representatives of various business groups, 2 community leaders, 2 local scholars, and 2 local villagers. The selection method was purposive selection. The research instrument was an interview. Data analysis was performed using descriptive summarization.

The research results found that (1) the integrated tourism management in Samut Sakhon Province was a clear tourism policy and systematic integrated planning. The coordination between government agencies, private sectors, and communities still need to be improved. Communities played an important role in planning and managing tourism, with sustainable management of natural and cultural resources. In addition, the development of tourism products, especially seafood, and tourism promotion activities were important for the local economy. Marketing and public relations used online media and created networks to increase the number of tourists. Personnel were developed to have skills and knowledge in providing services and managing tourism, (2) the problems and obstacles in integrated tourism management in Samut Sakhon Province found that the main problems affecting tourism development were: lack of skilled personnel, lack of cooperation between the government and the community, lack of budget, inappropriate marketing, and unresolved environmental and waste management problems, and  (3) the guidelines for integrated tourism management in Samut Sakhon Province’s approach had 3 principles: developing the quality of tourist attractions and infrastructure, creating cooperation between the government, private sector, and the community in a “trilateral” format, using local resources sustainably to generate income for the community.

References

กชนิภา อินทสุวรรณ์. (2564). รูปแบบประสิทธิผลการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยการบูรณาการหลักพุทธธรรมของจังหวัดสมุทรสาคร. (ปริญญานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พระนครศรีอยุธยา.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2565). การจัดการการท่องเที่ยว. ค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2567 จากhttp://www.saradd.

com/index.php?option=com_content&view=article&id=218:tourism- element&catid=25:the-project&

Itemid-72.

จิตราภรณ์ เถรวัตร. (2565). แผนยุทธศาสตร์เพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์แบบบูรณาการอย่างยั่งยืนในจังหวัดสุพรรณบุรี ประเทศไทย. ปริญญานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต : มหาวิทยาลัยพะเยา.

ฉัตรชญา ศรีบุรี. (2561). การบริหารจัดการเชิงบูรณาการเพื่อป้องกันการกระทำผิดซ้ำของผู้ต้องขังคดียาเสพติด กรณีศึกษา: เรือนจำจังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์ระดับมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

ตรียากานต์ พรมคำ. (2565). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชนภายใต้แนวคิดการจัดการแบบร่วมมือกัน: กรณีศึกษาอุทยาน แห่งชาติภูหินร่องกล้าและชุมชนบ้านร่องกล้า อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก. วิทยานิพนธ์ระดับมหาบัณฑิต : มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ทัศนีย์ ปิยะเจริญเดช. (2564). รูปแบบการพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวบนพื้นที่เศรษฐกิจพิเศษในจังหวัดสงขลา. ปริญญานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต : มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

เทพิน ใคร้วานิช. (2566). แผนยุทธศาสตร์เพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์แบบบูรณาการอย่างยั่งยืนในกรุงเทพมหานคร ประเทศไทย และโครงการนำร่องในชุมชนสุนทรศิริ เขตห้วยขวาง. ปริญญานิพนธ์ระดับดุษฎีบัณฑิต) : มหาวิทยาลัยพะเยา.

ธิดารัตน์ สืบญาติ. (2566). กลไกการบริหารจัดการการท่องเที่ยวชุมชนเชิงสร้างสรรค์: ปัญหาและแนวทางแก้ไข. วารสาร รามคำแหง ฉบับบัณฑิตวิทยาลัย, 6(2), 15-30.

นฤมล เกษมสุข. (2560). ททท.ดัน “ท่องเที่ยว 4.0” เคลื่อนเศรษฐกิจ. ค้นเมื่อ 26 เมษายน 2567, จาก https://www.

bangkok biznews.com/business/756663.

นารีลักษณ์ ศิริวรรณ. (2567). การพัฒนาการท่องเที่ยวเมืองรอง. วิจัยปริทัศน์ฉบับเดือนเมษายน 2567 กลุ่มงานวิจัยและพัฒนา สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร, 25(เมษายน 2567), 1-12.

นิตยา เทพนิมิตร และเสรี วงษ์มณฑา. (2564). แนวทางการส่งเสริมศักยภาพการท่องเที่ยวจังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารการ บริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 275-286.

ประจวบ จันทร์หมื่น. (2565). การบูรณาการแผนการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์สังคมและวัฒนธรรม ในพื้นที่ลุ่มน้ำโขงไทย-ลาว จังหวัด นครพนมถึงจังหวัดอุบลราชธานีและแขวงคำม่วนถึงแขวงจำปาสัก. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัย นครพนม, 12(1), 82-95.

ปวีณา ขำพัด และพยอม ธรรมบุตร. (2564). แนวทางเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวแบบบูรณาการอย่างยั่งยืนของจังหวัดพิษณุโลก ประเทศไทย. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 11(1), 187-199.

พระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการบริหารงานเชิงพื้นที่แบบบูรณาการ พ.ศ. 2565. (2565, 19 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอนที่ 51 ก. 21-48.

พระอธิการภูวไนย จับใจนาย และพลวัฒ ประพัฒน์ทอง. (2565). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของการจัดการการท่องเที่ยวเชิง ศาสนาและวัฒนธรรม กรณีศึกษาวัดหิรัญญาวาส ตำบลเกาะช้าง อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย. เชียงราย: สำนักวิชา ศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง.

พัทธนันท์ ตลาดทรัพย์. (2566). การบริหารราชการแบบบูรณาการในการพัฒนาการท่องเที่ยวเชียงคาน. วารสารรามคำแหง ฉบับ รัฐประศาสนศาสตร์, 6(2), 64-97.

เริงศักดิ์ แก้วเพ็ชร. (2566). การศึกษาอัตลักษณ์การจัดการการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมแบบบูรณาการของชุมชนในอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี. Journal of Roi Kaensarn Academi, 8(5), 446-457.

ศุภานันท์ ผลศิริ. (2566). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จของการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษาตำบลไทรทอง อำเภอคลองหาด จังหวัดสระแก้ว. วารสารโครงการทวิปริญญาทางรัฐประศาสนศาสตร์และบริหารธุรกิจ. 1-11.

ศุศราภรณ์ แต่งตั้งลำ. (2563). ผลกระทบจากการเดินทางท่องเที่ยวเชิงนิเวศในจังหวัดสมุทรสาคร. HUSO Journal of Humanities and SocialSciences, 4(2), 49-63.

สมบัติ นามบุรี. (2562). นวัตกรรมและการบริหารจัดการ, วารสารวิจัยวิชาการมหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต, 2(2), 121-134.

สาลินี ทิพย์เพ็ง, กุลดารา เพียรเจริญ และสุชาติ อินกล่ำ. (2565). การพัฒนาเศรษฐกิจการท่องเที่ยวลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลาสู่การ เป็นเมืองเป้าหมายทางการท่องเที่ยวแบบบูรณาการอย่างยั่งยืน. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 17(61), 36-45.

สโรธร ล้อมกำปัง. (2564). แนวทางการพัฒนาและส่งเสริมศักยภาพการท่องเที่ยว จังหวัดนครนายก. วารสารศิลปศาสตร์ มทร.ธัญบุรี, 2(1), 83-94.

สำนักงานจังหวัดสมุทรสาคร. (2566). บรรยายสรุปจังหวัดสมุทรสาคร. ค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2567, จาก https://www.

samutsakhon.go.th/_new/files/com_news_devpro1/2023-02_d2eb329e2082486.pdf

สำนักงานจังหวัดสมุทรสาคร. (2566). แผนพัฒนาจังหวัด 5 ปี พ.ศ. 2566-2570 ฉบับทบทวน ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. สมุทรสาคร: สำนักงานจังหวัดสมุทรสาคร.

องค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรสาคร. (2565). แผนส่งเสริมการท่องเที่ยวองค์การบริหารส่วนจังหวัดสมุทรสาคร ประจำปี พ.ศ. 2565- 2570. สืบค้นเมื่อ 20 พฤษภาคม 2567, จาก http://samutsakhonpao.go.th/WEB%20NEW/travelplan65-70.pdf

Downloads

Published

2025-12-10

How to Cite

Saewu, P. ., Niyomyaht, S. ., Kalyanamitra, K. ., & Lakkanapichonchat, T. . (2025). INTEGRATED TOURISM MANAGEMENT IN SAMUT SAKHON PROVINCE. Journal of Contemporary Buddhist Society = JCBS, 4(2). retrieved from https://so11.tci-thaijo.org/index.php/JCBS/article/view/3039

Issue

Section

Research Article