ความสัมพันธ์ระหว่างหลักสังคหวัตถุ 4 กับการสื่อสารทางการเมืองของประชาชน ในอําเภอเมืองอุดรธานี จังหวัดอุดรธานี
คำสำคัญ:
องค์กรทางการเมือง, การสื่อสารทางการเมือง, วัตถุทางสังคม.บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความคิดเห็นต่อหลักสังคหวัตถุ4 2) ศึกษาระดับการสื่อสารทางการเมือง และ 3) ศึกษาความสัมพันธิ์ระหว่างหลักสังคหวัตถุ4 กับการสื่อสาร ทางการเมือง กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ประชาชนในอำเภอเมืองอุดรธานี จังหวัดอุดรธานี ผู้ที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปี ขึ้นไป จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ เป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า ตอนที่ 1) เป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับ หลักสังคหวัตถุ 4 มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.92 ตอนที่ 2) เป็นแบบสอบถามเกี่ยวกับการสื่อสารทางการเมือง มีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ 0.97
ผลการวิจับ พบว่า1). ประชาชนมีความคิดเห็นต่อหลักสังคหวัตถุ 4 โดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากที่สุด คือ ด้านหลักอัตถจริยา ประชาชนมีการปฏิบัติตัวดีมีน้ำใจไมตรีต่อกันการทําประโยชน์การช่วยเหลือด้วยแรงกาย การบําเพ็ญสาธารณะประโยชน์ทั้งช่วยแก้ไขปัญหา และช่วยกันปรับปรุงแก้ไขให้ดี และ ด้านหลักสมานัตตตา การปฏิบัติตัวประสานงานชุมชนให้สามัคคี วางตนเสมอต้นเสมอปลาย 2) ประชาชนมีความคิดเห็นต่อระดับการสื่อสารทางการเมือง โดยรวมอยู่ในระดับมาก และรายด้าน พบว่า ด้านสื่อสารมวลชน ประชาชนมีการปฏิบัติตัวในอยู่ในระดับมาก รองลงมา ด้านการเป็นผู้รับสาร ประชาชนมีการปฏิบัติตัวในอยู่ในระดับมาก และ 3) หลักสังคหวัตถุ4 กับการสื่อสารทางการเมือง โดยรวมมีความสัมพันธ์กันเชิงเส้นอยู่ในระดับสูงในทิศทางบวก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r =0.775**) เมื่อพิจารณารายด้านหลักสังคหวัตถุ 4 กับการสื่อสารทางการเมือง ทุกด้านอยู่ในระดับปานกลางถึงระดับสูง มีความสัมพันธ์เชิงบวก ซึ่งมีความสัมพันธ์กันสูงสุด 3 คู่ ได้แก่ ด้านหลักสมานัตตตา กับด้านองค์กร ทางการเมือง (r = 0.747**) ด้านหลักทาน กับ ด้านสื่อสารมวลชน (Media) (r = 0.735**) และด้านหลักทาน กับ ด้านองค์กรทางการเมือง (r = 0.826**) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ซึ่งเป็นไปตามสมมุติฐานที่กำหนดไว้ ซึ่งสอดคล้องกับงานวิจัยของ
เอกสารอ้างอิง
รัฐ กันภัย. (2558). การสื่อสารทางการเมืองและการมีส่วนร่วมของประชาชนที่ส่งผลต่อการพัฒนาท้องถิ่นใน
องค์การบริหารส่วนตาบลเขตจังหวัดภาคตะวันตกตอนล่าง. วารสารมนุษย์สังคมปริทัศน์
มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, ปีที่ 17 ฉบับที่ 1 (มกราคม – มิถุนายน 2558) : 55.
สมนึก ภัททิยธนี. (2549). การวัดผลการศึกษา, กาฬสินธุ์ : ประสานการพิมพ์,.
สุรพงษ์ โสธนะเสถียร, (2545). การสื่อสารกับการเมือง. กรุงเทพมหานคร. : ประสิทธิ์ภัณฑ์แอนด์ พริ้นติ้ง,
สุรพล สุยะพรหม และ สุทธิรัก ศรีจันทร์เพ็ญ, (2553).ระเบียบวิธีวิจัยทางการจัดการ. กรุงเทพมหานคร :
มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,.
สุวรรณา สถาอานันท์ และ เนื่องน้อย บุณยเนตร, (2542).ร่องรอยความคิด ความเชื่อไทย. กรุงเทพมหานคร :
สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,.
เสถียร เชยประทับ, (2551).การสื่อสาร การเมืองและประชาธิปไตยในสังคมพัฒนาแล้ว, กรุงเทพมหานคร :
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,.
สุทธิพงศ์ ปานเพ็ชร์, (2550). การประยุกต์หลักพุทธธรรมกับวิถีชีวิตชุมชน. รายงานการวิจัยอิสระ
กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์,.
ถิรวัฒน์ แจ่มกระจ่าง, (2557) ความสัมพันธ์ของการสื่อสารที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมทางการเมืองของ
ประชาชน ในเขตเทศบาลนคร จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารดุษฎีบัณฑิตทาง สังคมศาสตร์
ฉบับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, ปีที่ 4 ฉบับที่ 1 (มกราคม -เมษายน 2557) : 28-29, 46.
พระธนพร คุณสมฺปนฺโน และคณะ. (2561). การประยุกต์ใช้หลักสังคหวัตถุ 4 ในการดำเนินชีวิตของ ประชาชนบ้านศิลา ตำบลศิลา อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์การปกครอง. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหามงกุฎราชวิทยาลัย.
Brian McNair, (1999) An Introduction to Political Communication. New York: Routledge,

ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 ปีที่1, ฉบับที่ 2 (พฤษภาคม-สิงหาคม) 2568

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการเผยแพร่ภายใต้สัญญาอนุญาต Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) ซึ่งอนุญาตให้ผู้อื่นสามารถแชร์บทความได้โดยให้เครดิตผู้เขียนและห้ามนำไปใช้เพื่อการค้าหรือดัดแปลง หากต้องการใช้งานซ้ำในลักษณะอื่น ๆ หรือการเผยแพร่ซ้ำ จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากวารสาร