สุวรรณภูมิ : ศึกษาและตีความจากคัมภีร์

บทคัดย่อ

สุวรรณภูมิเป็นดินแดนแห่งอารยธรรมแห่งหนึ่งของโลกตะวันออก เช่นเดียวกับอารยธรรมจีนโบราณและอินเดียโบราณ เป็นศูนย์กลางทางการค้าที่พวกพ่อค้าชาวอินเดียเดินทางไปค้าขาย เป็นดินแดนที่พระพุทธศาสนาได้เข้ามาตั้งมั่นนอกประเทศอินเดียเป็นครั้งแรก โดยการนำของพระโสณเถระและพระอุตตรเถระ ซึ่งเกิดขึ้นหลังการทำสังคายนาครั้งที่ 3 ในพุทธศตวรรษ 3 โดยมีพระโมคคัลลีบุตรติสสเถระ เป็นประธาน ภายใต้การอุปถัมภ์ของพระเจ้าอโศกมหาราช จัดเป็นยุคที่ 1 ใน 4 ยุค ของพระพุทธศาสนาในประเทศไทย เรียกว่า ยุคเถรวาทแบบสมัยอโศก

การศึกษาตีความประวัติศาสตร์การเผยแผ่พระพุทธศาสนาไปยังดินแดนสุวรรณภูมิ โดยอาศัยคัมภีร์สมันตปาสาทิกา คัมภีร์มหาวงศ์ และคัมภีร์ทีปวงศ์ ทำให้ได้ประเด็นต่าง ๆ ได้แก่ การส่งพระสมณทูตไปประกาศพระพุทธศาสนาในที่ต่าง ๆ, พระโสณเถระและพระอุตตรเถระในฐานะเป็นพระสมณทูต, นางรากษส – นางผีเสื้อน้ำ -ปีศาจ, พระโสณเถระและพระอุตตรเถระเป็นเพียงตำนานหรือบุคคลที่มีตัวตนจริงในทางประวัติศาสตร์และการพัฒนาระบบกษัตริย์ตามคติอินเดีย