การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถในตนเอง ความหวัง กับภาวะหมดไฟในการเรียนของนักศึกษาระดับปริญญาโท คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการรับรู้ความสามารถของตน ความหวัง และภาวะหมดไฟในการเรียนของนักศึกษาระดับปริญญาโท คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร    2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถของตน ความหวัง กับภาวะหมดไฟในการเรียนของนักศึกษาระดับปริญญาโท คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาที่กำลังศึกษาอยู่ระดับปริญญาโท คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเขตกรุงเทพมหานคร ปีการศึกษา 2567 จำนวน 260 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามปัจจัยส่วนบุคคลของนักศึกษา  แบบวัดการรับรู้ความสามารถของตน แบบวัดความหวัง และแบบวัดระดับภาวะหมดไฟในการเรียน สถิติในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยใช้สถิติสหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการวิจัย พบว่า 1) การรับรู้ความสามารถของตน อยู่ในระดับสูง ( = 3.45, S.D.= 0.54) ความหวัง อยู่ในระดับสูง ( = 3.41, S.D.=0.40) และภาวะหมดไฟในการเรียน อยู่ระดับปานกลาง ( = 1.64, S.D.= 0.52) 2) การรับรู้ความสามารถของตนกับภาวะหมดไฟในการเรียน พบว่ามีความสัมพันธ์กันทางลบ (r = -.705) 3) ความหวังกับภาวะหมดไฟในการเรียน มีความสัมพันธ์กันทางลบ (r = -.780) และ 4) ความหวัง กับการรับรู้ความสามารถของตน มีความสัมพันธ์กันทางบวก (r = .894)