กลยุทธ์สำคัญของผู้บริหารการศึกษายุคใหม่ในการสร้างเครือข่ายความร่วมมือทางการศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอกลยุทธ์สำคัญของผู้บริหารการศึกษายุคใหม่สามารถนำไปใช้ในการสร้างและบริหารเครือข่ายความร่วมมือทางการศึกษาให้ประสบความสำเร็จ บทความนี้ได้ทบทวนแนวคิด ทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับการสร้างเครือข่ายความร่วมมือทางการศึกษา เช่น ความหมาย ประเภทของเครือข่าย แนวคิดการบริหารจัดการเครือข่าย การมีส่วนร่วมของชุมชนและภาคีเครือข่าย และหลักการบริหารที่สำคัญ จากนั้นได้วิเคราะห์บทบาทที่หลากหลายของผู้บริหารการศึกษายุคใหม่ในการเป็นผู้ริเริ่ม กำหนดทิศทางเชิงกลยุทธ์ ผู้ประสานงานและสร้างความสัมพันธ์ ผู้สนับสนุนและอำนวยความสะดวก ผู้นำการเปลี่ยนแปลงและสร้างแรงบันดาลใจ ผู้ส่งเสริมการมีส่วนร่วมและการเสริมพลัง และผู้ติดตามประเมินผล โดยผู้บริหารจำเป็นต้องใช้ กลยุทธ์สำคัญในการสร้างเครือข่ายให้ประสบความสำเร็จ ได้แก่ 1) การวิเคราะห์สภาพแวดล้อมและการกำหนดทิศทางที่ชัดเจน 2)การสร้างพันธมิตรและการมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย 3) การบริหารจัดการเครือข่ายอย่างมีประสิทธิภาพ 4) การสร้างความสัมพันธ์และการสื่อสารที่เข้มแข็ง 5) การติดตามประเมินผลและการเรียนรู้เพื่อการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง และ 6) การสร้างความยั่งยืนให้เครือข่าย โดยสรุป การที่ผู้บริหารการศึกษายุคใหม่มีความเข้าใจในบทบาทและสามารถประยุกต์ใช้กลยุทธ์ที่เหมาะสม พร้อมทั้งตระหนักถึงความท้าทาย จะช่วยให้เครือข่ายความร่วมมือทางการศึกษาสามารถยกระดับคุณภาพการศึกษาได้อย่างยั่งยืน
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Annet, K. A. (2025). Networking Opportunities for Educational Leaders. Research Invention Journal of Research in Education, 5(2), 59–64. https://doi.org/10.59298/RIJRE/2025/525964.
Bootsaenkhot, K., & Ruangmontri, K. (2023). The Guideline Development for Empowering Cooperative Networks in Small Schools Under the Office of Mahasarakham Primary Educational Service Area 3. Journal of Buddhist Philosophy Evolved, 7(2), 290-303. (In Thai)
Dakhuntod, P. (2016). Guidelines for the Relationship Network Management toward ASEAN Community in Primary Schools in Pathum Thani Province. [Master’s thesis, Rajamangala University of Technology Thanyaburi]. DSpace at Rajamangala University of Technology Thanyaburi. http://www.repository.rmutt.ac.th/dspace/handle/123456789/3125. (In Thai).
Eva, N., Robin, M., Sendjaya, S., Van Dierendonck, D., & Liden, R. C. (2019). Servant Leadership: A Systematic Review and Call for Future Research. The Leadership Quarterly, 30(1), 111–132. https://doi.org/10.1016/j.leaqua.2018.07.004.
Lipscombe, K., Buckley-Walker, K., & Tindall-Ford, S. (2023). Middle Leaders’ Facilitation of Teacher Learning in Collaborative Teams. School Leadership & Management, 43(3), 301–321. https://doi.org/10.1080/13632434.2023.2215803.
Mahasaro, P., & Noirid, S. (2020). The Development of Guidelines for the Participation of the Community in Basic Educational Management of Small Schools under the Office of MahaSarakham Primary Educational Service Area Office 2. Academic Journal of Mahamakut Buddhist University Roi Et Campus, 10(1), 363–372. (In Thai)
Mahawong, J., Jansila, V., & U-nakarin, T. (2016). Administrative Network Model for Academic Collaboration of Schools in Remote Hilander Areas. Journal of Education Naresuan University, 18(4), 114-127. (In Thai)
Nilkaewbowonvit, P., Chaichompu, S., & Wong-nam, P. (2016). Model of Academic Cooperation Network Development of Primary Educational Service Area Offices under the Office of Basic Education Commission. Journal of Education, 27(3), 18-32. (In Thai)
Okwir, N. A. (2025). The Role of Continuous Learning in Educational Leadership. Research Invention Journal of Research in Education, 5(1), 53–59. https://doi.org/10.59298/RIJRE/2025/515359.
Runcharoen, T. (2007). Professionalism in Educational Management and Administration in the Era of Educational Reform (4th ed.). Khaofang Publishing. (In Thai)
Saengnet, B., & Chaisuwan, S. (2022). Synergistic Leadership and Relationship with the Community of School Directors Under the Samut Prakan Secondary Education Service Area Office. Journal of Educational Review Faculty of Education in MCU, 9(3), 307–320. (In Thai)
Şahin, N., & Bilir, F. P. (2024). The Effect of Transformational Leadership and Personal Cultural Values on Creating a Learning Organization. Humanities and Social Sciences Communications, 11(1), 206. https://doi.org/10.1057/s41599-024-02701-6.
Sarabut, S. (2020). Development Of School Network Administration. Buabandit Journal of Educational Administration, 20(4), 59-66. (In Thai)
Suksawat, P. (2023). The Area Network Administrative Model for Learning Resources Development of Wiangpapao Wittayakom School, Chiang Rai Province. Journal of Social Science and Cultural, 7(6), 296–309. (In Thai)
Töre, E., & Uzun, B. (2024). The Effect of Empowering Leadership Characteristics of School Principals According to Teachers’ Perceptions on Teachers’ Psychological Ownership and Work Engagement. Participatory Educational Research, 11(3), 165–183. https://doi.org/10.17275/per.24.40.11.3.
Tran, H., Dou, J., Ylimaki, R., & Brunderman, L. (2022). How Do Distributed and Transformational Leadership Teams Improve Working Conditions and Student Learning in Underperforming High-Needs Schools?. European Journal of Educational Management, 5(1), 1–14. https://doi.org/10.12973/eujem.5.1.1.
Waemusor, S., Jorajit, S., & Nawsuwan, K. (2019). Strategic Management Factors and Indicators of the Offices of Private Education in Southern Border Provinces. Hatyai Academic Journal, 17(2), 243-262. (In Thai)
Wongyotha, J., & Petwisit, B. (2024). Guidelines for Collaborative Networks of Education Management for Special Education Center Network Group 9 Under Special Education Bureau. Srinakharinwirot Academic Journal of Education, 25(2), 156-177. (In Thai)