การศึกษานักเรียนที่มีปัญหาการปรับตัวในชั้นเรียน โดยการศึกษารายกรณี ในนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที 1

ผู้แต่ง

  • พัชรินทร์ จำปานนท์ โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น ฝ่ายมัธยมศึกษา (ศึกษาศาสตร์) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์  เพื่อศึกษาสาเหตุที่ทำให้นักเรียนมีปัญหาด้านการปรับตัว และเพื่อหาแนวทางในการดำเนินการช่วยเหลือนักเรียนที่มีปัญหาด้านการปรับตัวเป็นรายกรณี เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ     กลุ่มเป้าหมาย เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  1  ที่มีปัญหาด้านการปรับตัว  จำนวน  3  คน  วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา

         ผลการศึกษา พบว่า ทั้ง 3 กรณี มีปัญหาด้านการปรับตัว โดยสาเหตุมาจากลักษณส่วนตัว  ครอบครัว  และการจัดการศึกษาของโรงเรียน   ด้านการให้ความช่วยเหลือโดยการใช้รูปแบบการให้คำปรึกษาโดยเน้นผู้รับการปรึกษาเป็นศูนย์กลาง โดยใช้เทคนิคการให้คำปรึกษาแบบนำทางและไม่นำทาง มาเป็นวิธีการในการช่วยเหลือ หลังการให้คำปรึกษา ในระยะติดตามผล สามารถสรุปได้ดังนี้ กรณีศึกษาที่ 1: นักเรียนมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนไปในเชิงบวกมากขึ้น มีการออกไปทำกิจกรรมต่างๆร่วมกับเพื่อนในชั้นเรียน    มีความสนใจในการเรียนมากขึ้น จากการสัมภาษณ์  ครูประจำชั้น  และครูผู้สอนวิชาต่าง ๆ พบว่า นักเรียนมีการปรับตัวไปในทิศทางที่ดีขึ้น ในส่วนของ กรณีศึกษาที่ 2: นักเรียนมีการปรับตัวไปในทิศทางที่ดีขึ้น  เช่น  มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนมากขึ้น มีความสนใจในการทำกิจกรรม มีพฤติกรรมที่สนใจในการเรียนมากขึ้น มีความสุข ไม่มีอาการเศร้า หรือร้องไห้ และมีความเชื่อมั่น และเห็นคุณค่าในตนเองมากขึ้น มีผลการเรียนที่ดีขึ้น มีการแสดงภาวะความเป็นผู้นำได้อย่างชัดเจน ไม่แสดงความวิตกกังวลเมื่ออยู่ในห้องเรียน และ กรณีศึกษาที่ 3 : นักเรียนมีการปรับตัวไป ในทิศทางที่ดีขึ้น  เช่น มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนไปในเชิงบวก  มีความสนใจในการทำกิจกรรมการเรียนมากขึ้น และมีความเชื่อมั่นในตนเองมากขึ้น   และจากการสัมภาษณ์  ครูประจำชั้น  และครูผู้สอนวิชาต่าง ๆ มีการมาโรงเรียนอย่างสม่ำเสมอ แต่ยังคงมาสายบ้างเป็นบางครั้ง ไม่พบว่าขาดเรียนบ่อย การค้างส่งงานในชั้นเรียนมีจำนวนที่ลดลง อันแสดงให้เห็นถึงความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้น

Author Biography

พัชรินทร์ จำปานนท์, โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น ฝ่ายมัธยมศึกษา (ศึกษาศาสตร์) คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

      การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์  เพื่อศึกษาสาเหตุที่ทำให้นักเรียนมีปัญหาด้านการปรับตัว และเพื่อหาแนวทางในการดำเนินการช่วยเหลือนักเรียนที่มีปัญหาด้านการปรับตัวเป็นรายกรณี เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ     กลุ่มเป้าหมาย เป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่  1  ที่มีปัญหาด้านการปรับตัว  จำนวน  3  คน  วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา

         ผลการศึกษา พบว่า ทั้ง 3 กรณี มีปัญหาด้านการปรับตัว โดยสาเหตุมาจากลักษณส่วนตัว  ครอบครัว  และการจัดการศึกษาของโรงเรียน   ด้านการให้ความช่วยเหลือโดยการใช้รูปแบบการให้คำปรึกษาโดยเน้นผู้รับการปรึกษาเป็นศูนย์กลาง โดยใช้เทคนิคการให้คำปรึกษาแบบนำทางและไม่นำทาง มาเป็นวิธีการในการช่วยเหลือ หลังการให้คำปรึกษา ในระยะติดตามผล สามารถสรุปได้ดังนี้ กรณีศึกษาที่ 1: นักเรียนมีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนไปในเชิงบวกมากขึ้น มีการออกไปทำกิจกรรมต่างๆร่วมกับเพื่อนในชั้นเรียน    มีความสนใจในการเรียนมากขึ้น จากการสัมภาษณ์  ครูประจำชั้น  และครูผู้สอนวิชาต่าง ๆ พบว่า นักเรียนมีการปรับตัวไปในทิศทางที่ดีขึ้น ในส่วนของ กรณีศึกษาที่ 2: นักเรียนมีการปรับตัวไปในทิศทางที่ดีขึ้น  เช่น  มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนมากขึ้น มีความสนใจในการทำกิจกรรม มีพฤติกรรมที่สนใจในการเรียนมากขึ้น มีความสุข ไม่มีอาการเศร้า หรือร้องไห้ และมีความเชื่อมั่น และเห็นคุณค่าในตนเองมากขึ้น มีผลการเรียนที่ดีขึ้น มีการแสดงภาวะความเป็นผู้นำได้อย่างชัดเจน ไม่แสดงความวิตกกังวลเมื่ออยู่ในห้องเรียน และ กรณีศึกษาที่ 3 : นักเรียนมีการปรับตัวไป ในทิศทางที่ดีขึ้น  เช่น มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนไปในเชิงบวก  มีความสนใจในการทำกิจกรรมการเรียนมากขึ้น และมีความเชื่อมั่นในตนเองมากขึ้น   และจากการสัมภาษณ์  ครูประจำชั้น  และครูผู้สอนวิชาต่าง ๆ มีการมาโรงเรียนอย่างสม่ำเสมอ แต่ยังคงมาสายบ้างเป็นบางครั้ง ไม่พบว่าขาดเรียนบ่อย การค้างส่งงานในชั้นเรียนมีจำนวนที่ลดลง อันแสดงให้เห็นถึงความรับผิดชอบที่เพิ่มขึ้น

References

กมลรัตน์ หล้าสุวงษ์. (2528). จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:ห้างหุ้นส่วนจำกัดศรีเดชา.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542. กรุงเทฯ: โรงพิมพ์องค์การรับสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).

ปาณระวี เทียนมี และ รุ่งแสง อรุณไพโรจน์. (2561). ผลของการใช้โปรแกรมพัฒนาผู้เรียนที่มี ต่อความสามารถ ในการปรับตัวของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 1 โรงเรียนมัธยม วัดบึงทองหลาง. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, ปีที่ 38, (ฉบับที่ 2 มีนาคม-เมษายน 2561).

พนม ลิ้มอารีย์. (2530). การเก็บข้อมูลเป็นรายบุคคล. กรุงเทพฯ: ปรีชาการพิมพ์.

อุทัยวรรณ พุทธรัตน์ และคณะ. (2556). พฤติกรรมการปรับตัวของเด็กต่อสถานที่ใหม่ของฝ่ายพัฒนาเด็กปฐมวัย. ว.พยาบาลสงขลานครินทร์, ปีที่ 33 (ฉบับ ที่ 1 มกราคม - เมษายน 2556).

Corey, Gerald. (2013). Theory and practice of group counseling. 9thud. Belmont:Tomson Brooks/Cole.

Srilata Patnaik and Satyendra C. Pandey (2019). Case Study Research. Methodological Issues in Management Research: Advances, Challenges and the Way Ahead, 163–179

Additional Files

เผยแพร่แล้ว

2024-12-23

How to Cite

จำปานนท์ พ. . (2024). การศึกษานักเรียนที่มีปัญหาการปรับตัวในชั้นเรียน โดยการศึกษารายกรณี ในนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที 1. วารสารสมาคมจิตวิทยาแนะแนวแห่งประเทศไทย (Online), 1(2), 1–18. สืบค้น จาก https://so11.tci-thaijo.org/index.php/GPAT/article/view/1357