วารสารกว๊านพะเยา

การใช้เครื่องมือปัญญาประดิษฐ์ ChatGPT เพื่อส่งเสริมการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมในรายวิชาการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์

บัวพรรณ คำเฉลา — 2025-08-31

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาคะแนนความรู้และทักษะด้านการเขียนโปรแกรมทางคอมพิวเตอร์ ของนักศึกษาหลักสูตรบริหารธุรกิจ สาขาวิชาเทคโนโลยีดิจิทัล 2) ศึกษาความพึงพอใจของของนักศึกษาหลักสูตรบริหารธุรกิจ สาขาวิชาเทคโนโลยีดิจิทัล ต่อการเขียนโปรแกรมทางคอมพิวเตอร์ ด้วย ChatGpt ประชากรกลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาชั้นปีที่ 2 สบันการศึกษาแห่งหนึ่ง จำนวน 34 คน คัดเลือกตามเกณฑ์คัดเข้าและการสุ่มอย่างง่าย แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มควบคุมได้รับการสอนตามปกติ จํานวน 17 คน และกลุ่มทดลองได้รับกิจกรรม จำนวน 17 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบประเมินความรู้ มีค่าความเที่ยงเท่ากับ .86 และแบบประเมิน โดยผู้วิจัยตรวจสอบความเที่ยงตรงเนื้อหาของแปประเมิน มีค่า 0.67-1.00 และมีค่าความเที่ยงเท่ากับ .77 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติไคว์สแคว์ (Chi-square) และสถิติที่อิสระจากกัน (Independent test)

ผลการวิจัย พบว่าภายหลังการทดลอง กลุ่มทดลองมีคะแนนค่าเฉลี่ย ความรู้ (Mean = 42.35 +10.16) น้อยกว่ากลุ่มควบคุม (Mean = 48.94 + 6.39) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (p = .03) และมีคะแนนทักษะการเขียนโปรแกรม (Mean = 67.82 + 5.16) มากกว่ากลุ่มควบคุม (Mean = 48.64 + 6.37) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระดับ .05 (p < .001)

บทบาทของเครือข่ายสังคมออนไลน์ต่อการขับเคลื่อนประชาธิปไตย ยุคดิจิทัล

พระครูสังฆรักษ์ยศวีร์ ปมุตฺโต — 2025-08-31

บทความนี้มุ่งศึกษาและวิเคราะห์บทบาทของเครือข่ายสังคมออนไลน์ต่อการขับเคลื่อนประชาธิปไตยในยุคดิจิทัล โดยเน้นการทำความเข้าใจกลไกและผลกระทบที่เกิดขึ้นในมิติทางการเมือง สังคม และวัฒนธรรม พบว่าเครือข่ายสังคมออนไลน์ทำหน้าที่เป็นพื้นที่สาธารณะใหม่ที่เปิดโอกาสให้ประชาชนสามารถแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ตรวจสอบอำนาจรัฐ ระดมทรัพยากรเพื่อจัดตั้งการเคลื่อนไหว และสร้างวัฒนธรรมพลเมืองดิจิทัลที่เข้มแข็ง ผลเชิงบวกที่สำคัญ ได้แก่ การเพิ่มการมีส่วนร่วมทางการเมือง การสร้างการรับรู้และเข้าถึงข้อมูลอย่างกว้างขวาง และการเอื้อต่อความโปร่งใสในการกำกับดูแล ขณะที่ผลเชิงลบ ได้แก่ การแพร่กระจายของข่าวปลอม การแบ่งขั้วทางการเมือง และการถูกครอบงำโดยรัฐหรือกลุ่มทุน กรณีศึกษาทั้งในไทยและต่างประเทศ เช่น การเคลื่อนไหวของเยาวชนไทย Arab Spring และ Hong Kong Protests ชี้ให้เห็นว่า แม้เครือข่ายสังคมออนไลน์จะมีพลังในการขับเคลื่อนประชาธิปไตย แต่ผลลัพธ์ขึ้นอยู่กับโครงสร้างทางการเมืองและระดับการควบคุมในแต่ละบริบท บทความนี้เสนอแนวทางเชิงนโยบายที่สำคัญ ได้แก่ การสร้างกลไกสนับสนุนสิทธิเสรีภาพทางดิจิทัล การเสริมสร้างการรู้เท่าทันสื่อ การพัฒนากฎหมายที่สมดุล และการสร้างความร่วมมือระหว่างรัฐ เอกชน และภาคประชาชน เพื่อให้เครือข่ายสังคมออนไลน์เป็นพลังบวกต่อการพัฒนาประชาธิปไตยที่ยั่งยืน

พลังของเครือข่ายสังคมออนไลน์ต่อการมีส่วนร่วมทางการเมืองในสังคมไทยร่วมสมัย

พระมหาไพฑูรย์ สิริธมฺโม ชัยกุง — 2025-08-31

บทความนี้มุ่งวิเคราะห์บทบาทและพลังของเครือข่ายสังคมออนไลน์ที่มีต่อการมีส่วนร่วมทางการเมืองในสังคมไทยร่วมสมัย โดยอธิบายผ่านกรอบทฤษฎีการมีส่วนร่วมทางการเมือง แนวคิดพื้นที่สาธารณะของ Habermas และทฤษฎีสื่อใหม่กับประชาธิปไตยดิจิทัล ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่าเครือข่ายสังคมออนไลน์เป็นปัจจัยสำคัญที่เปลี่ยนรูปแบบการเมืองไทยจากออฟไลน์สู่ดิจิทัล ทำให้ประชาชนโดยเฉพาะเยาวชนและนักศึกษาเข้ามามีบทบาทมากขึ้นผ่านการใช้ Twitter และ Facebook รวมถึงการเคลื่อนไหวผ่านแฮชแท็กทางการเมือง เช่น #เยาวชนปลดแอก และ #saveบางกลอย ซึ่งไม่เพียงขยายประเด็นในประเทศให้เป็นที่รับรู้ แต่ยังเชื่อมโยงเข้าสู่การเมืองระดับนานาชาติ นอกจากนี้ยังเกิดพลเมืองเครือข่ายที่มีความสามารถในการสร้างสรรค์วาทกรรมและกำหนดวาระสาธารณะใหม่ ส่งผลให้การเมืองไทยมีลักษณะใกล้เคียงกับประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมมากขึ้น อย่างไรก็ตาม ปัญหาการบิดเบือนข้อมูล ข่าวปลอม ความแตกแยกทางสังคม และการควบคุมโดยรัฐยังคงเป็นข้อจำกัดที่ท้าทายต่อการพัฒนาประชาธิปไตยดิจิทัลในอนาคต